Lato czerskich ludzi

Obrazek użytkownika seaman
Kraj

W chwilach wytchnienia od walki o wolność wyznania w Kościele Katolickim, czerscy rozważają różne aspekty nikczemności Antoniego Macierewicza i Jarosława Gowina. Pasjami tylko zajmują się reformatorską determinacją naszego szczerego przywódcy Donalda Tuska. Mnie osobiście najbardziej zaimponowało śmiałe stwierdzenie, że wyborcy mają Tuskowi za złe reformowanie państwa. Nie dziwota więc, że czerscy popadają co i raz w liczne sprzeczności, ale się nie przejmują, bo sprzeczność to fundament dialektyki marksistowskiej, w której przecież tkwią od korzeni aż po pachy.

Jeśli chodzi o Gowina, to czerscy uważają, że prowadząc agresywną kampanię wykrwawił się sam, dzięki czemu Tusk mógł nic nie robić i zacierać ręce. Skąd my to znamy, że Tusk nic nie robi? – zastanowiłem się przez moment, usiłując sobie przypomnieć, gdzie to słyszałem. I dlaczego ja się nie dziwię, że Tusk nic nie robi?

Redaktor wyraża nieśmiałą nadzieję, że po wyborach premier Tusk zachowa się jak prezydent Barack Obama, który swoją rywalkę Hillary Clinton wziął do rządu po niszczycielskiej kampanii. Jaki z Tuska kandydat na Obamę przekonali się najlepiej liczni byli prominenci partii zwanej dzisiaj żartobliwie obywatelską. Wystarczy wspomnieć Olechowskiego, Gilowską, Płażyńskiego, Piskorskiego, Schetynę, Rokitę. Gowin chyba też jest przekonany.

Z drugiej strony czerscy załamują ręce ze zmartwienia, że partia Donalda Tuska zniechęca Polaków do demokracji. Tym bardziej, że według nich członkowie PO to polityczna elita, a nie bardzo kwapią się do udziału w głosowaniu na nowego przewodniczącego Tuska. Piszą więc czerscy, że frekwencja 50 procent, na którą się zanosi, to będzie klęska obywatelskości. Ale przecież klęska obywatelskości w tym sensie już była wcześniej, gdy nagle i niespodziewanie przyspieszono te wybory, żeby odbyły się w czasie letniej kanikuły.

Moim zdaniem są dwa wiarygodne wytłumaczenia takiej postawy czcigodnych członków. Pierwsze takie, że członkowie PO to żadna elita, tylko zwyczajne oportunistyczne geszefciarze i mają w nosie wszelkie wybory, patrzą jedynie uważnie, z której strony wiatr powieje. Druga natomiast może nawet dowodzić zdrowego rozsądku członków – po co mają się fatygować podczas wakacji i urlopów, skoro wiedzą, że wybory w ich partii to tylko kiepskie przedstawienie, a wynik jest z góry przesądzony? Ta druga wersja nawet nieźle o nich świadczy.

A czyż nie jest klęską obywatelskości zachęcanie obywateli przez prezydenta i premiera z partii obywatelskiej do bojkotu obywatelskiego obowiązku, jakim jest udział w bezpośredniej demokracji obywatelskiej, czyli referendum? To jest tryumf obywatelszczyzny w najbardziej prostackim wydaniu. Dobry jest przykład europosłanki PO Leny Kolarskiej-Bobińskiej, która niegdyś organizowała kampanię profrekwencyjną pod hasłem „Zmień kraj. Idź na wybory”. Czerscy wyznają z goryczą, że im trudno uwierzyć, iż ta sama osoba dzisiaj apeluje o bojkot głosowania w sprawie odwołania HGW. Ciekawe, czy wymyśliła sobie równie poręczne hasło na ten etap? Jeśli nie, to ja służę Kolarskiej-Bobińskiej: „Zostań w domu. Kraj nie zając”.

Z kolei Macierewicz jest odsądzany od czci i wiary, gdyż „bezkarnie zlikwidował Wojskowe Służby Informacyjne”, a państwo musi teraz płacić odszkodowania za utraconą cześć towarzyszy funkcjonariuszy. Ponoć już zapłaciło milion złotych. Czerscy, którzy z reguły chętnie robią rachunek zysków i strat przy lada okazji, jakoś nie kwapią się do takich obliczeń, gdy chodzi o działalność WSI. A przecież to proste, wystarczy wziąć do ręki książkę Sławomira Cenckiewicza na temat wojskowych służb, która została wydana pod wiele mówiącym tytułem „Długie ramię Moskwy”. Bilans działalności tych szpionów jest bardzo przekonujący. Do tego stopnia, że każdy normalny obywatel zobaczywszy ów rachunek machnie ręką na nędzny milionik, który jest promilem wobec strat poniesionych wskutek procederu okradania państwa.

Tamże opinia Konstantego Miodowicza, byłego szefa kontrwywiadu UOP i obecnego posła partii rządzącej na temat Marka Dukaczewskiego, byłego szefa WSI: - „Służby te są spenetrowane przez różnej maści obce wywiady. Profesjonalizm znacznej części kadry jest wątpliwy. Wszyscy oficerowie mają nawyki i mentalność z poprzedniej epoki, gdy wojskowe służby były kontyngentem pomocniczym dla radzieckiego GRU i III Zarządu KGB. Tacy ludzie jak generał Dukaczewski powinni straszyć w rezerwatach postkomunizmu”.

I to jest właśnie sedno sprawy, a czerscy ubolewają, że zlikwidowano ów „sowiecki kontyngent” w Polsce za marny milion. To ubolewanie jest bardzo wiele mówiące i właściwie starczy za komentarz. Dobrze byłoby podliczyć, ile kosztowały nas WSI, zwłaszcza w kontekście afery FOZZ. Przy tym hochsztaplerskim hopsztosie bledną nawet koszty działalności kapitana Dukaczewskiego et consortes na zagranicznych placówkach, jak choćby w Waszyngtonie, gdzie – jak to opisuje Cenckiewicz - przez wiele lat oglądali telewizję, co było ich głównym wywiadowczym wkładem w walkę z amerykańskim imperializmem. Nie ma więc w Polsce takiego medalu i nie ma takich pieniędzy, które nie należałyby się Antoniemu Macierewiczowi za rozpędzenie ponurej sitwy.

Jednak te wszystkie wybory i referenda, niesforny Gowin, bezkarny Macierewicz, zmienna Kolarska-Bobińska oraz dialektyka, to jest tylko przyczynkarstwo. Jak bowiem wspomniałem na początku, główną aktywnością czerskich w sezonie letnim jest walka o wolność wyznania w Kościele Katolickim.

Brak głosów