Wołyńskim sierotom

Mam 7 lat.
Spłonął mój świat.
Uciekam w dal.
Tylko mi Ciebie, Mamo;
tylko mi Ciebie, Tato,
żal...

Wciąż słyszę krzyk,
choć ogień znikł,
bo wicher dmie...
Gdzie się schowałaś, Mamo;
gdzie się schowałeś, Tato?...
Gdzie?

Przez nocy mrok
widzi mój wzrok
skrwawiony piach…
Jakże bez Ciebie, Mamo;
jakże bez Ciebie, Tato,
strach!

Biegnę co sił,
słyszę jęk pił,
straszny świst kos…
Jaki okrutny, Mamo,
jaki mi przypadł, Tato,
los...

To tylko sny!
Minie dzień zły!
Skończy się szał…
Już się nie będę, Mamo;
już się nie będę, Tato!
bał...

Boże – Twa moc,
niech minie noc,
już mękę skróć...
Jeszcze mi tylko Mamę,
jeszcze mi tylko Tatę
...zwróć...