W obronie własnej

RESPEKTUJĘ ZASADY:

1. Bojkot wszelkich działań zmierzających do osłabienia ducha w społeczeństwie, szczególnie prób pomniejszenia rangi katastrofy smoleńskiej i pamięci bohaterów, którzy 10 kwietnia 2010 roku polegli za ojczyznę.

2. Bojkot stacji telewizyjnych, rozgłośni radiowych, czasopism i dzienników jednostronnie i niezgodnie z rzeczywistością przedstawiających polskie życie publiczne, prowadzących nagonkę (nie mylić z merytoryczną krytyką) na Jarosława Kaczyńskiego.

3. Bojkot towarzyski publicystów uczestniczących w tej nagonce.

4. Bojkot wszelkiego rodzaju imprez rozrywkowych i kulturalnych organizowanych przez antydemokratyczne media.

5. Utrzymywanie na najwyższym poziomie poczucia honoru narodowego i solidarności z ludźmi wykluczonymi bądź wyszydzonymi przez media (obrońcy krzyża, mieszkańcy wschodniej Polski, słuchacze Radia Maryja, członkowie NSZZ „Solidarność” i inni)

6. Rozwijanie własnego patriotyzmu (poznawanie historii, literatura piękna, podróże śladami przodków) i aktywność społeczna: promowanie postaw patriotycznych w środowisku rodzinnym, miejscu pracy, szkole (nauczyciele), internecie (autorzy blogów, uczestnicy portali społecznościowych).

7. Udzielanie pomocy ofiarom medialnego monopolu: osobom dyskredytowanym w artykułach z powodów ideologicznych, zwalnianym z pracy, podawanym do sądu, szykanowanym za poglądy.

Autorem tego manifestu jest Wojciech Wencel - ja go nie wymyśliłem,. Powstał ponad rok temu, 7 września 2010.

Jeszcze żeśmy wówczas nie wiedzieli że wybory skończą się kolejnym "sukcesem".

Lemingi nie skusiły się, mimo że cały przekaz, wszystkie działa, skierowane były by je wybudzić z letargu. Podcieramy się własnie "badaniami" powiadajacymi, że ta droga to sukces.

Trochę pudru, troche picu i wygramy. Skoro IM udaje się omamić publiczność to uda się i "nam".

Na marginesie komentarzy wokół wywiadów Zbigniewa Ziobry chcę przypomnieć i ten manifest Wojciecha Wencla.

Manifest, który nie wszedł w życie bo z powodzeniem, łatwym do sprawdzenia, wybrano ZNÓW metodę inną. Odwoływanie się do pokolenia, któremu i brak ciepłej wody w kranach uniesie może i brew, ale któremu wszystko można objaśnić. Jedną konferencją prasową i objaśnieniem "ekspertów" plus celebrytów, że tak musi być.

Solidarność jest zawsze pierwsza.

Czemu milony, które na własnej skórze doznały czym jest ta 'druga Irlandia, czemu te tysiące ludzi którzy zobaczyli po 10.04., że polegli w Smoleńsku nie byli tacy jakich ich opisywano 24 godziny na dobę - nie stali się punktem odołania, to ja tego jeszcze dziś nie wiem. Ja temu się dziwię.

Ale słowa Wojciecha Wencla są dziś jeszcze bardziej prawdziwe. Tam skarb twój, gdzie serce twoje - a nie tam gdzie pilot od telewizora. 

Koncept, iż odwoływanie się do tego co w nas marne jest skuteczniejszym niż odwoływanie się do imponderabliów poniósł znów klęskę. 

Przypomina się kotlet w stołowce pewnej stoczni. Kotlet, który został później wyśmiany.

A może jest inaczej niż nam każą to widzieć. Może ten kotlet jest początkiem, może ten lud tak pogardzany wcale nie myśli w kategoriach owego kotleta. Może jak wywalczy sobie to i przestaje wymykać się badaniom?

Może wcale nie chce go tylko dla siebie, ale i dla innych?

Solidarnośc budzi się niespodziewanie....

Niespodziewanie dla badaczy - dla pogardzanego ludu jest oczywista.