O Rudym, Leprechaunie i Złotej Pani A.

Gdyby św. (?) pamięci Lech Grobelny działał nie w 1989 roku, a 23 lata później, nigdy nie musiałby znikać z pieniędzmi swoich klientów.

Zamiast tego spokojnie i cierpliwie ogłaszałby, że pieniądze zaraz będą. Równocześnie gdzieś tam zatrudniłby na dziwną umowę syna premiera i sfinansował film o Wałęsie. Może potem Wajda nakręciłby jeszcze "Człowieka z Dorchemu"? No, ale Grobelny nie żyje, a schemat, na razie bez ostatniego punktu, realizuje zupełnie inny, młodszy i już do innej epoki należący pan.

Panem nikt się dotąd nie interesował, bo jak wiemy, dla państwa głównym problemem są SKOK-i i fakt, że jakieś pieniądze jeszcze pozostają w rękach miejscowych podludzi. A że jeszcze ktoś wymyślił sobie inny sposób na wyciągnięcie od nich pieniędzy - dopóki odpalał działkę, nie było się do czego przyczepić. Fakt, że pan już wcześniej, choć pod innym nazwiskiem, dokonał już jednego dużego przekrętu musiał budzić raczej sympatię, niż nieufność władz. Do czasu.

Czy problem leży w tym, że pan założył przedsiębiorstwo, uderzające w interesy firmy państwowej? A zanim firmę państwową pan premier odda za symbolicznego feniga swojej ulubionej pani, ze swojego ulubionego państwa, warto wykończyć tę lokalną (choć i lojalną) konkurencję? Nie zdziwiłbym się. Interesy cwanego złodziejaszka jako symbol resztek suwerenności gospodarczej Polski? Piękny symbol sytuacji, w której tkwimy i która uparcie większości z nas się bardzo podoba. Czy za kilka lat wciąż młody i zdolny pan założy kolejne przedsięwzięcie i z pieniędzy kolejnych frajerów sfinansuje następny film wielkiego reżysera? I o kim będzie ten film?