Anna Walentynowicz do końca mieszkała w pokoiku z kuchnią na trzecim piętrze, na które z trudem wspinała się o kulach. Nie chciała dostatków, gdy ceną za nie była zdrada kolegów ze strajku. Czy zwykli Polacy poczują teraz, że muszą się o nią upomnieć? Że to już nie kłótnie jakichś „onych”, tych od polityki, którzy walczą o władzę, a sprawa „nas”?
http://niezalezna.pl/33247-pani-ania-i-honor-polakow
