Profetycznych zdolności niestety nie posiadam. Owszem, udało się to i owo przewidzieć, ale - summa summarum - nie ma się czym chwalić. Wprawdzie już od zarania nie kręcił mnie mit Wałęsy i teraz mógłbym powiedzieć: a nie mówiłem? - gdyby nie drobne „ale” …

Nie żaden polityczny nos, lecz raczej znajomość ludzkich przywar kazała mi wtedy wołać: ludzie, król jest nagi! Mogą to potwierdzić wszyscy...

Mohery, lemingi, oszołomy, POpaprańce ... - mógłbym tak z godzinę, a może i dłużej, gdyby nie wrodzone lenistwo i lekkie znudzenie coraz to nowymi przejawami bujnej wyobraźni podzielonych rodaków.

Mam swoje lata, lecz nie wiek nauczył mnie prostej prawdy: błądzić jest rzeczą ludzką. Kiedyś, wieki temu, pani katechetka napiętnowała mnie przed klasą za oszustwo, którego się dopuściłem rysując...

Ostatnie felietony Anity Gargas i Seawolfa skłaniają do myślenia. Oba dotyczą ataku na Martę Kaczyńską, oba demaskują podłość atakujących i mechanizm intrygi. Pewnie gdybym ich nie przeczytał, nie znalazłbym okazji by się zastanawiać nad figlarną przewrotnością losu i jego niespodziewanych zakrętów. Dziękując więc autorom, śpieszę ze sprawozdaniem jak ich teksty wpływają na pobudzenie wyobraźni...

Jak będę duży zostanę Kmicicem, albo Winnetou – marzył mały Mohairek. Parę lat później chciał być już Lubańskim, Bońkiem, w najgorszym razie – Ringo Starrem, choć tamto marzenie już wtedy było mało realne z powodu nieostrożnego słonia, depczącego niektórym uszy. A dziś, no cóż, duży Mohair nawet duży jest … niespecjalnie.

Za to nigdy nie chciałem być politykiem. Wtedy, bo – wiadomo, teraz tym...