O Radku Sikorskim można powiedzieć wszystko, tylko nie to, że jest politykiem zrównoważonym. Jakie ten fakt będzie miał długofalowe znaczenie dla Polski, którą jako szef dyplomacji reprezentuje na arenie międzynarodowej, przekonamy się zapewne za czas jakiś, niestety. Nie oglądając się nazbyt daleko wstecz, choć być może rzymski epizod Sikorskiego z lat osiemdziesiątych XX w. miałby tu istotne...

Okazuje się, że Mazurek, red. Mazurek, „nie chodząc więcej pod pałac” wcale nie zamierza zawinąć do jednej z kilku wygodnych medialnych przystani, o co ponoć podejrzewa go liczne grono blogerskich anonimowych zawistników. W każdym razie tak deklaruje on sam – samotny biały żagiel na wzburzonym morzu polskich paranoi, nieoceniony mistrz dobrego smaku, ciętej riposty i zabójczej złośliwości. No, no...

- Cześć Kingi, dzwoniłeś do mnie...

- Dzwoniłem, dzwoniłem, a ty nie raczysz odebrać...

- Noo, byłem...jestem akurat z Molly.

- Molly? Kto to jest Molly?

- No kobieta - ma się rozumieć...

- No to chwała Bogu, uspokoiłeś mnie, o faceta byłbym zazdrosny...

- Ha, ha... Widzę, Doni, że humor ci dopisuje... Rozumiem, że wszystko dobrze się układa...

- A wiesz ty Paweł, że właśnie nie bardzo... Raczej...

Piękna jak Kayah,
inteligentna jak Doda,
z dumną przeszłością ukrytą między wierszami jak Wisława Szymborska,
z wielką przyszłością jak Taras, Dominik Taras
wykształcona jak Władysław Bartoszewski,
empatyczna jak Bronisław Komorowski,
pracowita jak Donald Tusk,
prawdomówna jak Lech Wałęsa,
honorowa jak Czesław Kiszczak,
zasłużona dla niepodległości jak Wojciech Jaruzelski,
niepokorna jak Andrzej...