Hołd lenny ministra Macierewicza

Prawo i Sprawiedliwość przedstawia się Polakom jako partia, której głównym celem jest upodmiotowienie państwa polskiego w stosunkach międzynarodowych i zapewnienie mu pełnej suwerenności. Jednak stanowisko jego czołowych polityków w bardzo konkretnych, ale też fundamentalnych dla naszej podmiotowości kwestiach, z tymi szczytnymi deklaracjami nic wspólnego nie ma.

Żyrowanie szkodliwej polityki

Bez względu na wynik geopolitycznej analizy polskiej „teorii domina” można jednak przyjąć, że jest ona osadzona w polskich doświadczeniach historycznych relacji z państwem rosyjskim a za punkt wyjścia bierze rzeczywistość krzyżowania się części jego interesów i części interesów Polski. Możemy kwestionować przesłanki na jakich jest oparta i wnioski do jakich prowadzi, wychodzi ona jednak od woli zabezpieczenia naszej podmiotowości. Logicznym ruchem jej zwolenników jest zwrócenie oczu w kierunku Waszyngtonu i szukanie w nim wsparcia, czy wręcz protekcji. Nawet jeśli konstatujemy polityczną błędność, możemy wierzyć w czystość intencji. W amerykańskim wystąpieniu Macierewicza pojawiają się jednak wątki, których nie można tłumaczyć już żadną polityczną analizą, a co najwyżej iście ideologicznym fanatyzmem.

Minister Obrony rozwodził się na przykład nad „destabilizującą” rola Rosji na Bliskim Wschodzie, insynuując, po raz kolejny zresztą, że to Rosjanie są odpowiedzialni za powstanie i wzrost islamistycznych organizacji terrorystycznych nękających zachodnie społeczeństwa, wśród których ISIS zdolne było do przekształcenia się w twór o charakterze parapaństwowym. Macierewicz eksploatując narrację, której używa już mało kto nawet w samym USA, otarł się o granicę śmieszności. Nawet bowiem dla laików jasnym jest czyje działania polityczne, wywiadowcze i militarne doprowadziły do faktycznego krachu państwowości Iraku, którego terytorium stało się matecznikiem współczesnego dżihadyzmu, i krachu państwowości Libii, stającej się właśnie nową oazą dżihadystów. Zwykli zjadacze chleba doskonale zdają sobie sprawę czyj priorytet „zmiany reżimu” w Syrii rozpalił konflikt w tym kraju do wymiaru obecnej hekatomby. Biorąc pod uwagę, że trwające od roku działania Rosjan w Syrii przechyliły szalę na stronę obecnych, świeckich władz tego państwa, dając jakąkolwiek nadzieję na przetrwanie jego struktur, można je ocenić pozytywnie. Migracyjny zalew pokazał państwom europejskim aż nazbyt dojmująco co może się stać po zupełnym upadku kolejnego bliskowschodniego państwa, znajdującego się u granic naszego kontynentu. Tezy Macierewicza brzmią w tym kontekście obłędnie, lecz najpewniej są one cynicznym żyrowaniem stanowiska Amerykanów wobec Bliskiego Wschodu. Pytanie jaki interes ma Polska w żyrowaniu amerykańskiej polityki, która okazał się dla naszego państwa i całej Europy tak szkodliwa?

(...) Antoni Macierewicz nie ma głowy do niuansów. Stawia wszystko na jedną kartę podporządkowania naszej polityki agendzie politycznej USA, deklarując to zresztą wszem i wobec w formie przypominającej hołd lenny. Nie mamy już do czynienia z mylnymi kalkulacjami ale swoistą ideologią, wyznawaną z wyraźnym fanatyzmem, definiującą Polskę jako przedmurze „bloku atlantyckiego”, realnie całkowicie zdominowanego przez Waszyngton. Nieprzypadkowe i iście symboliczne jest, że nasz minister obrony wybrał sobie spośród amerykańskich polityków za rozmówcę podobnego sobie, wiecznie wczorajszego neokonserwatystę Johna McCaina. Macierewicz nie jest rzecz jasna jedynym przedstawicielem tego typu myślenia w polskim rządzie. Jego wyznawcą jest także minister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski, który w imię ściągania nad Polskę protektoratu USA gotowy jest aprobować układy tak groźne dla naszej suwerenności, dla polskich producentów i konsumentów jak TTIP czy CETA. Ten drugi Waszczykowski nazwał zresztą „ekonomicznym NATO” co oddaje stopień ideologicznego zafiksowania. W tendencję te wpisuje się również nominacja przedstawiciela amerykańskiego establishmentu politycznego Roberta Greya na stanowisko podsekretarza stanu MSZ do spraw amerykańskich i ekonomicznych.

Całość: