Marsz- Kto nam zepsuł święto?

Relacja z Marszu Niepodleglości

W dniu wczorajszym z okazji obchodów rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości miał miejsce Marsz Niepodległości. Moi rodacy postanowili się zgromadzić, by uczcić pamięć narodowych bohaterów oraz wspólnie manifestować miłość do Ojczyzny. Niestety wokół tego niezwykłego zrywu nasze rzetelne media zrobiły taki czarny pijar, że każdy uczestnik postrzegany jest z perspektywy dresiarza atakującego policję.

Marsz rozpoczął się na Placu Konstytucji o 15.00. Przybyłam na miejsce punktualnie, z dumą niosąc biało-czerwoną flagę. Słyszałam, że na przeciwnym krańcu ulicy mają miejsce jakieś rozruchy. Słychać było głośne wybuchy petard, jednak nie widziałam wielkiego poruszenia tą sprawą, więc stwierdziłam, że nie dzieje się nic złego. Później słyszałam, że miejscowi chuligani wdali się w bójkę z policją, jednak należy podkreślić, że nie byli to uczestnicy marszu, bowiem oni stali spokojnie i czekali na rozpoczęcie pochodu.

W powietrzu można było wyczuć atmosferę radosnego wyczekiwania. Stojąc, słuchałam od starszych uczestników marszu ciekawych historii dotyczących II wojny światowej oraz PRL-u. Ludzie przybyli z całej Polski specjalnie po to, by w tak ważny dla naszego narodu dzień zjednoczyć się i wspólnie oddać cześć Ojczyźnie. To było piękne! Po lekkim zamieszaniu spowodowanym zmianą trasy wreszcie ruszyliśmy! Młodzi, starzy, a nawet dzieci. Młodzież wszechpolska,ONR, Solidarni, Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy i wiele innych organizacji zrzeszających przeróżnych ludzi. Dziś jednak byliśmy razem, by wypełnić patriotyczny obowiązek.

Tuż przed akademikiem ,,Riviera” przewodzący nakazał odśpiewanie „Mazurka Dąbrowskiego”. Mężczyźni zdjęli czapki z głów. Stanęliśmy na baczność jak jeden mąż i z powagą na twarzy zaintonowaliśmy tę ukochaną narodową nutę. Biało-czerwone flagi falowały z dumą. W tym momencie wszyscy byliśmy jednością.

Po hymnie ruszyliśmy dalej, wykrzykując: ,,Bóg, honor i Ojczyzna”, ,,Nasza polskość naszą chlubą”, ,,Cześć i chwała bohaterom”, ,,Wielka Polska katolicka”. Media podają, że z naszych ust padały nacjonalistyczne wrzaski pokroju: ,,Polska dla Polaków”. Nie jest to zgodne z prawdą. Większość marszu przeszłam w towarzystwie kiboli i innych podejrzanie, wg policji i złośliwych komentatorów marszu, wyglądających osobników, jednak nie widziałam żadnych przejawów agresji.

Pod kancelarią Premiera stała ogromna grupa po zęby uzbrojonej policji. Niektórzy krzyczeli, że to prowokacja, nie widziałam jednak, by ktokolwiek śmiał ich dotknąć. Zaczęło się ściemniać. Prowadzący rozpoczął śpiewanie ,,Roty”. Byłam zaskoczona znajomością tekstu wśród współtowarzyszy. Jeden z nich powiedział: ,,Konopnicka to by wymiękła, jakby nas zobaczyła”. Zgadzam się z nim, wymiękłaby.

Kiedy doszliśmy pod pomnik Dmowskiego, zrobiło się ogromne zamieszanie. Nagłośnienie nie działało zbyt dobrze i w zasadzie nikt nie wiedział, co robić. Nagle pojawiły się wielkie, policyjne samochody z armatkami, które groźnie celowały w tłum. Prowadzący marsz, zarządzili odśpiewanie hymnu, by uspokoić napiętą atmosferę. Policja kazała nam się rozstąpić. Ludzie nie mogli się tak szybko rozejść, jak chciała tego policja, a oni mimo to jechali w tłum. Każdy krzyczał, że to prowokacja.

Atmosfera jedności zmieniła się w popłoch. Duża grupa funkcjonariuszy z tarczami, pałami, gazami łzawiącymi sprawiała wrażenie, jakby tylko czekała, żeby zaatakować. Każdy to czuł. Byliśmy osaczeni. Nie wiedziałam, co się dzieje i dlaczego policja tak się zachowuje. Potem usłyszałam komunikat:

”Tu policja. Jesteście na nielegalnym zbiegowisku. Jeśli się nie rozejdziecie, będą użyte środki przymusu bezpośredniego".

Organizatorzy marszu kazali się rozejść. Większość tak właśnie zrobiła. Muszę przyznać, że kiedy zobaczyłam pierwsze przekazy medialne, byłam zdziwiona. Pod koniec marszu faktycznie nie było już bezpiecznie, ale nie widziałam tam żadnej brutalnej sceny, natomiast telewizja pokazuje skrajne przypadki przemocy, do której ludzie zostali sprowokowani lub które były dziełem chuliganerii. Nie taki marsz widziałam.

Tu zgodzę się z Ziemkiewiczem:

,,Kto przyszedł manifestować pokojowo, manifestował pokojowo, kto przyszedł chuliganić, też miał, co chciał."

Jednak w mediach możemy zobaczyć tylko jedną wizję uczestników Marszu -chuliganów atakujących wóz transmisyjny TVN-u i policjantów. Czemu nie pokazują jak jeden z organizatorów, sam go broni? Czemu nie pokazują ludzi śpiewających pieśni legionowe? Czemu nie pokazują naszych powiewających flag? Dlaczego nasi rodacy nie potrafią cieszyć się wspólnie z obchodów Święta Niepodległości, tylko stale szukają powodów, by wzajemnie obrzucać się błotem?