Ks. Andrzej Fidelus, (Po zamachu na Franka)

Dla zachowania pamięci ludzkość stosowała różne formy. Były to kurhany, pomniki pod różnymi postaciami, zapisy kronikarskie. Dziś dzięki nowym technikom pamięć o zdarzeniach utrwalana jest bardziej szczegółowo. W naszej kulturze ważnym sposobem utrwalania w pamięci i świadomości pokoleń była modlitwa. Intencje były różne, było to dziękczynienie, a także wspomnienie ludzi, którzy w danym okresie historycznym, w danym wydarzeniu w sposób szczególny uczestniczyli. Modlitwa w rodzinach, we wspólnotach parafialnych w określonej intencji przyczyniała się do utrwalenia w pamięci zdarzeń lokalnych będących często fragmentem wielkich historycznych przeżyć narodu.

Przez lata w naszej parafialnej rodzinie na wezwanie śp. Ks. Andrzeja Fidelusa wspominaliśmy tragiczne wydarzenie, które miało miejsce 2 lutego 1944 roku. Co rocznie właśnie w święto Matki Boskiej Gromnicznej przez wezwanie do modlitwy i kilka słów wspomnień parafianie dowiadywali się i utrwalali w swoje pamięci opisaną niżej historię:

„Dnia 29 stycznia 1944 r. w sobotę o godzinie 23:10 pomiędzy Staniątkami a Szarowem – koło stawu w Puszczy Niepołomickiej wykonany został zamach na gen. gubernatora Franka w czasie okupacji hitlerowskiej. Zamach na pociąg, w którym jechał Frank wykonała Armia Krajowa – AK – okręgu krakowskiego, zwana „Kedyw”. Kierownikiem zamachu był Nuszkiewicz Ryszard zamieszkały w Krakowie, pseudonim „Powolny”. Było to w 4 rocznicę istnienia tzw. Generalnego Gubernatorstwa.

Generał Frank jechał pociągiem do Lwowa. Mina uszkodziła szyny, pociąg wykoleił się z toru, wagony targały progi kolejowe. Niestety po krótkiej przerwie pociąg z kilkoma wagonami odjechał do Lwowa. Niemcy ściągnęli posiłki żandarmerii niemieckiej z Krakowa i Bochni, ale sprawców zamachu niedosięgli. Rano 30 stycznia w niedzielę, kilka aut z żandarmerią hitlerowską zajechało na plebanię w Niepołomicach. Zażądali gorącej herbaty i jeden z nich „Bogusz” ślązak opowiedział przebieg zamachu.