CUKIER RAFINOWANY = BIAŁA ŚMIERĆ!

CUKIER RAFINOWANY = BIAŁA ŚMIERĆ!

Opracował ks. Adam Skwarczyński.

1. Ponieważ cukru używa się przy PRODUKCJI TYTONIU, papierosy zawierają dużą ilość dwusiarczynu. Wobec tego z niniejszym opracowaniem powinni zapoznać się także palacze oraz ci, którzy wdychają cudzy dym. Tak np. w świetle tego, co dalej będzie powiedziane, istnieje ścisły związek między paleniem papierosów a cukrzycą, rakiem czy zmęczeniem.

2. Jedyna technika wybielania (rafinowania) cukru, produkowanego z buraków i z trzciny, stosowana na skalę przemysłową na całym świecie, polega na wymieszaniu soku z kwasem siarkowym, pozostawieniu aż do czasu wystąpienia reakcji, odparowaniu oraz płukaniu tyle razy i tak długo, aż kryształki staną się przezroczyste. Powstała w ten sposób czysta prosta sacharoza, pozbawiona mikroelementów, może poważnie zaburzyć przemianę materii, gdyż jest nieprzyswajalna w tej postaci przez organizm.

3. O wiele większy jednak problem stwarza zatrucie dwusiarczynem – pozostałością kwasu siarkowego w cukrze rafinowanym (w cukrze brązowym jest go niewiele mniej). Trucizna ta wypiera z organizmu siarkę – mikroelement konieczny do życia – i na długie lata zajmuje jej miejsce. Wskutek tego cały układ odpornościowy ulega wielkiemu osłabieniu, a organizm staje się bezbronny, np. wobec infekcji wirusowych. Stąd złe samopoczucie, niepokój, zmiana zachowania. U dziecka, które nigdy nie jadło cukru, w 3, 4 godziny po jego spożyciu występują zielone śluzowate stolce oraz powyższe zmiany zachowania. Niestety, tę naturalną reakcję organizmu tłumaczy się „amebami” i zaleca się „leczenie”, blokujące naturalne samooczyszczenie organizmu z toksyn i prowadzące do późniejszych zaparć nawykowych.

4. Dwusiarczyn także blokuje reakcje organizmu na leczenie różnego typu. Musiałoby wtedy ono trwać całymi latami!

5. Nie tylko obniża on ogólną odporność, ale także powoduje duże zmęczenie, a nawet może o połowę obniżyć zdolność do pracy. Potwierdziło tę jego właściwość wiele testów. Ludzie nie jedzący zwykłego cukru są bardziej aktywni, zaś jedzący – często ospali, leniwi, powolni, otępiali.

6. Odwrócenie biegunowości (– i +), a więc przepływ energii w kierunku przeciwnym, jeśli występuje w jakimś narządzie, jest objawem raka tegoż narządu. Zaburzenie to, trudne do zauważenia w poszczególnych komórkach, daje się stwierdzić w narządach, lecz wtedy jest już za późno. To także skutek działania dwusiarczynu, pozwalający nazwać cukier „białą śmiercią”!

7. Nieraz się mówi o braku fosforu u jedzących cukier, a co za tym idzie – o osłabieniu kości, zwłaszcza zębów. Statystyka potwierdza, że u ludzi obywających się bez cukru i bez papierosów szybciej zrastają się złamane kości. Dwusiarczyn powoduje też zaburzenia w przyswajaniu wapnia, a to z kolei prowadzi do niedoboru fosforu. Bardzo niski poziom fosforu obniża także aktywność i zdolność do pracy.

8. Pod wpływem dwusiarczynu zachodzą bardzo niekorzystne zjawiska w mózgu. Obserwuje się stałe uczucie zmęczenia, zablokowania, otępienia, trudności ze skupieniem uwagi na jednym przedmiocie, a co za tym idzie – trudności w każdej pracy, wymagającej aktywności i myślenia. Ucieczka od takiej pracy i pójście po linii najmniejszego wysiłku i oporu stają się charakterystyczne zarówno dla jedzących cukier uczniów, jak i dla profesorów i innych pracowników umysłowych. Obniża się znacznie ogólny poziom ich kultury i możliwości poznawcze, a więc operowanie danymi, choćby sama ilość danych i informacji u nich przetrwała. Wydajność każdej pracy, a zwłaszcza umysłowej, niemal błyskawicznie wzrasta po rezygnacji z dwusiarczynu.

9. Obie półkule mózgu powinny być względem siebie w równowadze na wielu poziomach, także energetycznym. Brak równowagi między półkulą „odczuwającą” i „myślącą” może powodować wielkie komplikacje życiowe. Są to zaburzenia tak zwanej „dwuboczności”, widoczne między innymi w nagłych zmianach zachowań, decyzji, w przygnębieniu z tego powodu, w zezie. Wielu lekarzy nie widzi związku między tymi zaburzeniami a spożywaniem cukru.

10. Problem miażdżycy – sklerozy – wiąże się dlatego ze spożywaniem cukru, gdyż dwusiarczyn przyspiesza proces wysycania się nienasyconych kwasów tłuszczowych: łyżka oliwy, oleju roślinnego, orzeszków ziemnych czy sezamu plus cukier – równa się łyżce smalcu, działa tak samo. Nie wystarczy więc ograniczenie ilości spożywanych tłuszczów zwierzęcych (np. jedzenie chude¬go mięsa) i zastąpienie ich olejem, gdy przy tym spożywa się cukier. Rosnąca liczba przypadków chorób naczyniowo-sercowych jest znamienna.

11. Coraz więcej też młodych ludzi ma już widoczny na tęczówce oka tzw. pierścień starości, którego początek stanowi pierścień dwusiarczynu. W górnej części tęczówki widoczna jest plamka w kształcie półksiężyca, u jednych biało-niebieska, u innych, szczególnie wrażliwych – srebrzysta jak folia aluminiowa. Potrafi ona zniknąć przy stosowaniu diety i pojawić się już w dwie godziny po zjedzeniu ciastka. Kształt i wielkość pierścienia zależą od ilości dwusiarczynu w organizmie i od wrażliwości nań organizmu. Większa wrażliwość występuje u tych, których rodzice chorowali na cukrzycę. Jedno ciastko wywołuje u nich taki sam pierścień, jaki normalnie powstaje po spożyciu 3, 4 kg cukru. Pierścień dwusiarczynowy może utrzymywać się 3, 4 miesiące po zjedzeniu nawet jednego ciastka. Ciekawe, że osoby te nie reagują na sacharozę pozbawioną dwusiarczynu, zaś identycznie mocno reagują np. na barwniki i środki konserwujące, produkowane na bazie siarki.

12. Cukier jest silnie śluzotwórczy: podtrzymuje nadmiar wilgoci w organizmie, podobnie jak np. w chlebie, zaprawionym podpalanym syropem; ponadto posiada właściwość zagęszczania śluzu, co prowadzi do tworzenia się ognisk zapalnych w zatokach oraz kamieni w przewodach moczowych i żółciowych.

13. Spożywanie dwusiarczynu w cukrze prowadzi do uzależnienia, zwanego popularnie nałogiem, a podobnego do głodu tytoniowego czy alkoholowego. Stąd jakże wielu ludzi mówi: „nie potrafię się obejść bez cukru, mój organizm go potrzebuje”. Nie myślą, że wpadli w nałóg… Czy aby „niewinny”…? Wzmacnia go jeszcze wewnętrzny niepokój i brak równowagi, kiedy to szuka się słodyczy jako środka uspokajającego. Szkoda, że zarazem silnie zatruwającego! W jego miejsce należy używać prawdziwego miodu.

14. Argument, że „cukier konserwuje”, już nikogo nie przekona: zabija wszelkie życie, a więc w przetworach i w nas! Używajmy prawdziwego miodu. Do ciast i przetworów – też. Można go czasem (przez krótki okres) zastąpić wywarem z lukrecji, dostępnej w aptekach zielarskich, a zaliczanej w Chinach do najcenniejszych, „królewskich” ziół. Dobre są liście stewii (w proszku lub sok z nich) oraz ksylitol (z soku brzozy). Sacharyny i zawierających ją napojów i słodzików lepiej unikajmy ze względu na jej toksyczność, podobnie aspartamu (silnie rakotwórczego!). Leczmy się pełnym ziarnem (zbóż, roślin strączkowych, orzechów), gdyż Bóg od początku (już w raju) przewidział je dla nas jako podstawę żywienia.

15. Na cukrzycę chorują z zasady ludzie zatruci dwusiarczynem. Zatrucie to może mieć miejsce już w okresie ciąży lub karmienia piersią, gdy matka przekazuje dziecku spożywaną przez siebie truciznę. Sposób wyleczenia się z cukrzycy oraz z mogącej jej towarzyszyć hipoglikemii (niedocukrzenia) opracowano oddzielnie.

UZUPEŁNIENIE

do 3.: Siarka w postaci dwusiarczków (konieczna do życia) występuje zwłaszcza w molekułach (cząsteczkach) układu odpornościowego. W nim molekuły immunoglobuliny stanowią łańcuch, połączony tzw. mostkami dwusiarczkowymi. Niestety jon dwusiarczku może być zastąpiony (i to na długie lata nawet po zaprzestaniu spożywania cukru, gdyż się on kumuluje) przez jon dwusiarczynu we wszystkich miejscach w organizmie. Ten, rozbijając mostki dwusiarczkowe, otwiera molekuły; rozsypuje się łańcuch, przez co cały układ odpornościowy ulega wielkiemu osłabieniu.

do 5.: Wszystkie molekuły organizmu mają tzw. skręt prawy, który zależy od biegunowości komórki, a jednocześnie utrzymuje właściwy kierunek przepływu prądu. Cukier rafinowany zaś ma odwrotne wartości elektryczne, jest lewo-skrętny. Organizm musi zużyć wiele energii na powrót do stanu normalnego molekuł, na odzyskanie właściwego skrętu. Stąd hasło: „Cukier krzepi” – jest absurdalne w odniesieniu do cukru rafinowanego! Gdyby nawet zaczęto produkować na większą skalę cukier „lewoskrętny” – wszystkie pozostałe jego cechy niestety się nie zmienią.

do 6.: Zjawisko to może wystąpić nawet na tak wielką skalę, że podwzgórze mózgu przestanie sterować funkcjami organizmu: prądy biologiczne płyną nie od niego ku miednicy, lecz w kierunku przeciwnym. Wtedy śmierć jest blisko.

do 7.: Bierze się to stąd, że jony dwusiarczynu wyparły z wnętrza komórek jony dwusiarczku, które – wraz z niektórymi enzymami – są tam konieczne w procesie uwalniania fosforu (chodzi o działanie trójfosforanu adenoksyny, przechodzącego w dwufosforan). Jony dwusiarczynu nie mogąc zastąpić dwusiarczku, nie wspomagają tego procesu.

do 8.: Obniża się poziom procesów metabolicznych energii mózgowej.

do 10.: Jest tak dlatego, że ze względu na swą konfigurację dwusiarczyn łączy się z cząsteczkami nienasyconych kwasów tłuszczowych, pochłania wodór i te wysycają się, a więc stają się szkodliwe. Ponadto na wiązaniach siarkowych (słabych, lecz wystarczających), które dwusiarczyn tworzy, następuje skupianie się molekuł, a więc i wytrącanie się nasyconych tłuszczów. Uwaga: sumienie nie pozwala mi na udzielanie błogosławieństwa chorym, którzy palą papierosy i spożywają rafinowany cukier! Chyba że chcą się ich natychmiast wyrzec i proszą o pomoc z Nieba.

ks. Adam Skwarczyński