Obudź się Polsko!

O Polsko! Kraju mój kochany!
O jakże wielkie odniosłaś Ty rany!
Jaka krzywda stała się Tobie!
Kołyszesz się coraz bardziej przy grobie!
Ojczyzno najmilsza! Historia tak cię skrzywdziła,
A mimo wszystko zawsze z tym sobie radziłaś,
Niech tak i teraz się stanie!
O Polsko! Usłysz nasze wołanie!
Odezwij się! Daj nam usłyszeć twój głos!
Niech on dotknie twój lud jak życiodajny cios.
Otrzyj nasze oczy pełne zatroskania i obawy,
Zwiększ grono ludzi wiernych Tobie, prawych.
Przemów więc do nas!
Daj nam siłę by obłudę pokonać!
By wygrać z ludźmi niegodziwymi, co chcą Twojej zguby!
O kraju kochany, dziś składamy ci śluby!
Staniemy do walki, do walki o prawdę, o sprawiedliwość!
My dziecię twoje, uczynimy cię wreszcie szczęśliwą.
Łzy goryczy nie będą już spływać po obliczu twym strudzonym
Nie pozwolimy by powstało łez morze zgorzknienia, bólem przepełnione,
Nie dziś dzień, nie dnia jutrzejszego, ale pewnej pięknej daty,
Powstanie twój naród dotychczas znękany, w siłę i odwagę bogaty,
Przyznają się wówczas do swojej ciężkiej winy,
Ci, którzy Tobie tak bardzo szkodzili,
Prawdę skrywaną przed narodem odkryć pragniemy,
Tylko uczciwego słowa oczekujemy.
Jeśli jednak w tym życiu to się nie powiedzie,
Na sądzie ostatecznym Bóg wszystkiego dowiedzie!
O Polsko, upokorzona, zrujnowana Polsko!
Myśmy jest twoje jakże oddane wojsko!
Działamy nieustannie, w trudzie i mozole,
Giną żołnierze poświęcając życie swoje.
W imię Twoje Polsko!
Odkryj prawdę!
Dopomóż!