Wypowiedzi M. Stuhra, a kariera zawodowa

Smutna konieczność "stania po właściwej stronie" ma czasem nieprzewidziane konsekwencje. Pod koniec lat siedemdziesiątych nasz serdeczny przyjaciel nagle zawiadomił nas, że ze względu na konieczność poprawienia swioch warunków ekonomicznych rozpoczął pracę w SB i w związku z tym nie bedziemy mogli (zwłaszcza u niego w domu) prowadzić tak szczerych rozmów jak poprzednio. Był autentycznie "zgwałcony psychyicznie", ale zdecydowanie poprawił warunki materialne rodziny, zwłaszcza mieszkaniowe. Niedługo po zwycięstwie Solidarności (1980) zadzwonił do nas autentycznie załamany. Mówił, że nie dość, że się zeszmacił robiąc coś, do czego całe życie czuł obrzydzenie, to jeszcze wszystko sie posypało, co oznacza jego kompletną degradację. Pamietam to do dzisiaj, chociaż nasz kontakt urwał się i od tamtej pory nie wiemy co się z nim dzieje. Podobnie może być ze znanymi (i jeszcze niedawno przez wszystkich lubianymi) aktorami, zwłaszcza tymi, przed którymi jeszcze parę lat kariery. Może na dziś entuzjastyczne i bezkrytyczne opowiadanie sie po jedynie słusznej i obowiązującej stronie da wymierne finansowo rezultaty, ale co będzie, jak ta sytuacja się zmieni podobnie jak w latach osiemdziesiętych? Okrągłego stołu i grubej kreski może juz nie być, a szambo przykleja sie wyjątkowo trwale, zwłaszcza w zawodzie, który wymaga ukceptacji społecznej. Artur Barcić zawsze będzie mógł opowiadać, że w audycjach publicystycznych dalej trwał w roli Czerepacha (świetna rola i bardzo przekonująco zagrana). Trudno uwierzyć, że po tej roli, która bardzo mocno odnosi się do współczesności politycznej naszego dzisiejszego życia (nawet przy okazji kampanii wyborczej swojego szefa przemycony został watek irlandzki) nie widział absurdów propagandowych. Jednak w wystapieniach telewizyjnych, poza scenariuszem "Rancza", wypowiada się nadal jak Czerepach.