Pan Wojtunik a prawo natury

Wśród wielu zalet p. Wojtunika, nowego szefa CBA, prasa wymienia również i tę, że bandyci wydali na tego pana kilka (!) wyroków śmierci.

Publiczność krzepić zatem może świadomość, że z krajowego prawodawstwa usunięto tę karę, nie grozi nam bowiem w CBA szybki wakat. Cieszmy się więc, że p. Wojtunik żyje! Ale i powodów do gorzkich refleksji, niestety, nie brakuje.

Obywatel, który choć raz zetknął się z miejscem, w którym zazwyczaj bandyci przebywają lub (nie szarżujmy!) przebywać powinni, zauważy, że jurysprudencja cieszy się tam szczególną estymą. Bandyta, który ma w małym palcu przepisy kodeksu karnego, cywilnego i obu kodeksów postępowania, otaczany jest pod celą ogromną czcią. Na tym tle razi ignorancja bandytów cytowanych przez media.

Być może jednak, zgodnie ze znaną koncepcją prawa natury o zmiennej treści (więcej na ten temat: L. Petrażycki, I. Kant), mamy tu do czynienia z sytuacją, w której norma prawa pozytywnego chwieje się już pod naporem dochodzącej do głosu normy prawa naturalnego. Może więc to zdrowy odruch zmysłu prawnego obywateli, depozytariusza owej normy ponadustawowej, powoduje, że bandyci - zdając sobie sprawę z niedoskonałości aktualnych rozstrzygnięć kodyfikacyjnych - wyprzedzają epokę i wydają swoje wyroki niejako na wyrost, ufając, że rzeczywistość prawodawcza dogoni formułującą się już podskórnie nową treść prawa natury.

Podobnie - idźmy konsekwentnie za postawioną wyżej hipotezą - zadziałał prezes Rady Ministrów, któremu oponenci, zasklepieni w obowiązującym porządku prawa pisanego, zarzucają złamanie ustawy o CBA, poprzez niezgodne z jej dyspozycjami przerwanie kadencji szefa Biura. W głosach przeciwników decyzji również możemy dostrzec przedkładanie prawniczego "co jest" nad "co być powinno".

Wśród zwolenników teorii prawa natury o zmiennej treści można usłyszeć, że treść prawa ponadustawowego dochodzi do głosu zazwyczaj wśród elit duchowych danej społeczności. Cieszmy się, że do tego kręgu dołączył premier Rzeczpospolitej, dzieląc wyższą świadomość prawną z bandytami, tym razem o - być może - krótkich, lecz jednak obu rękach.