o fluidach

Pokolenie starannie wyjałowione w procesie wychowania socjalistycznego dość łatwo wchłaniało importowane fluidy, którymi jedni pokrywali rumieńce wstydu czy gniewu, inni zaś trądzik albo zmarszczki oraz inne takie te.

Jednym z utrwalonych efektów wspomnianego wchłaniania jest wiedza, że dzień 14. lutego to "Walentynki".

Jest to wiedza powszechna i obowiązkowa, gdyż dawny Dzień Świętego Walentego udało się już na tyle zdesakralizować że jego świętowanie nie powinno ranić niczyich uczuć, a przecie bez świętowania nowoczesne społeczeństwo trudno sobie wyobrazić.

Święto "Walentynek" nie jest jeszcze dniem wolnym od pracy dla tych, którzy pracę mają, nie wymaga więc dotacji ani z budżetu, ani z funduszy unijnych i nawet z punktu widzenia Ministra Spraw Wewnętrznych przebiega bezkosztowo.

Niepoprawni malkontenci, których już nic nie jest w stanie
rozweselić, mogą tego dnia obchodzić w swoich katakumbach
imieniny ś. p. Walentego Badylaka bez policyjnej ochrony.

***

Pod warstewką czy skorupą walentynkowego fluidu nie jest już widoczna obumierająca tkanka, więc dzień 14. lutego nie kojarzy się "milionom zwykłych Polaków" pod zarządem Platformy Obywatelskiej (z pn.) z postaciami świętych patronów Europy, Cyrylem i Metodym (najstarszym warszawiakom źle się kojarzących).

Święto Braci Sołuńskich byłoby pewnie świętować trudniej, niż "Walentynki", które nie mogą zaniepokoić ani pana ministra Ławrowa ani pana ministra Sikorskiego tak, jak profanacja pewnego nagrobka sowieckich sołdatów, której sprawców, zdaje się, ABW dotąd nie udało się odnaleźć.

Przypuszczam, że nie tylko dialog ekumeniczny, ale coraz lepsze dobrosąsiedzkie stosunki pana prezydenta mogłyby być narażone na szwank, gdyby jakaś gazeta, nie mówiąc już o radiostacji, zainicjowała społeczny ruch poparcia dla dzieła Apostołów Słowian.

Ja niczego podobnego oczywiście nie proponuję, ponieważ jestem jedynie obserwatorem zewnętrznego świata, na który nie mam zamiaru wywierać jakiegokolwiek wpływu, "bo taka głupia, to ja już nie jestem" - jak śpiewała przed laty przyszła pani Andrzejowa Wajdowa.

Gdyby jednak inny, istniejący już "ruch poparcia", szukał kolejnego klocka do układanki, którą pracowicie konstruuje na obecnym terytorium polskiego państwa, gotów jestem za odpowiednią remuneracją podsunąć jego brygadzistom parę pomysłów racjonalizatorskich, pozwalających wykorzystywać zapasy prefabrykatów z betoniarni im. Kiryła Gawryłowicza Kozodusina (ob. pod nadzorem Agencji Mienia Wojskowego)
do czasu uruchomienia nowych linii produkcyjnych.

Mogę wyjawić tyle, że pomysły dotyczą fluidyzacji.

Import fluidów, z różnych kierunków, trwa.

Walentynki walentynkami, a cyrylica - cyrylicą.

***

Moje wynurzenia nie zawsze są właściwie rozumiane, więc spieszę dodać że nie mam nic przeciwko takim czy innym fluidom, martwi mnie jedynie to, że bywają wykorzystywane do produkowania takich madonn jak ta, którą bliżej nieznani sprawcy znowu zaprosili do Stolicy, tym razem na rocznicę wybuchu Powstania.

To utrudnia uczciwą konkurencję.

Lokalnych imitacji, dzięki importowi fluidów, mamy dość - więcej, niż ulicznych latarni, możliwości eksportowe tego produktu się wyczerpują a stanowisk państwowych i synekur NIE wystarczy dla wszystkich.

Co będzie z Polską po zakończeniu "Euro 2012" nie mam pojęcia, ale jeśli nie przyjadą bogaci turyści, żeby to pooglądać, import fluidów trzeba będzie pewnie ograniczyć, a zintensyfikować eksport madonn - razem z ich opiekunami i konserwatorami.

Lekko nie będzie, ale może da się wytrzymać, bo - jestem przekonany - rząd dysponuje wystarczającymi rezerwami strategicznymi pudru i - oczywiście - wazeliny.

Bez tego dziś o miłości nie ma przecież mowy.