Taniec w rytmie Dudy

No więc, nareszcie, wielkimi krokami zbliżają się wybory, tym razem na Prezydenta Państwa Teoretycznego. Aby zacytować klasyka, „Jak jarmużu bedłki, tak cudu pragnie lud!” po ćwierćwieczu rabunków w biały dzień, bez masek na twarzach i z przystawioną do skroni bronią politycznej poprawności, na przemian z granatami zgoła niepoprawnych inwektyw i bluźnierstw, po 25 latach „kapitalizmu”, „prywatyzacji”, „restrukturyzacji”, „modernizacji”, „demokracji” , „wolnego rynku”, „równości”, „wolności”, „demokratycznych swobód” i „praw człowieka i obywatela”, w tym praw do gorszenia i molestowania maluczkich przez pochylających się nad nimi, zatroskanych inaczej, wyznawców genderyzmu. I tak dalej, i tym podobnych modernizmów mających„wprowadzić Polskę do Europy”, a w rzeczywistości przywodzących Ją do stanu zdziczenia i ruiny.