Alternatywa Putina dla Jednej Rosji

http://fakty.interia.pl/raport-srodek-wschod/aktualnosci/news-rosja-putin-na-czele-ogolnorosyjskiego-frontu-narodowego,nId,981523?parametr=fakty_ch

Ogólnorosyjski Front Narodowy (ONF), nieformalna struktura skupiająca stronników prezydenta Rosji Władimira Putina, w środę przekształcił się w ruch społeczny. Na jego czele stanął Putin.

Decyzje te zapadły na zakończonym w środę w Moskwie dwudniowym zjeździe ONF, w którym uczestniczyło 1,5 tys. sympatyków Putina ze wszystkich 83 regionów Federacji Rosyjskiej. Uchwalili oni podstawowe dokumenty frontu - statut, manifest i deklarację - a także wyłonili jego władze. Putina na przywódcę ONF wybrali przez aklamację.
Zwracając się do zebranych, prezydent wyraził nadzieję, że ONF "stanie się rzeczywiście ogólnorosyjską organizacją, na której forum ludzie o różnych poglądach będą poszukiwać sposobów rozwiązywania problemów, przed jakimi stoi Rosja". - Tylko w ten sposób, a nie walcząc ze sobą, znajdziemy optymalną drogę naszego rozwoju - oznajmił.
- Jestem przekonany, że jesteśmy na właściwej drodze. Jesteśmy za Rosją - oświadczył Putin, dodając, że ONF "powinien umożliwić każdemu, kto wyznaje wspólne wartości, włączenie się do budowy Rosji".

ONF zawiązał się w maju 2011 roku z inicjatywy Putina, w którego zamyśle miała to być koalicja organizacji, którym nie jest obojętna przyszłość Rosji. W ciągu dwóch lat do frontu przystąpiły lojalne wobec Kremla stowarzyszenia kombatanckie, młodzieżowe, kobiece, związkowe i biznesowe - łącznie ponad 1900 organizacji z całej Rosji.
Akces do ONF zgłosiły również niektóre zakłady pracy, m.in. Rosyjskie Koleje Żelazne (RŻD), Poczta Rosji i Siewierstal. Jego partnerami zostały partie polityczne: Jedna Rosja, Patrioci Rosji, Ojczyzna i Kozacka Partia FR.
Podczas wyborów prezydenckich w marcu 2012 roku ONF w różnych miastach FR organizował manifestacje poparcia dla Putina. Uczestniczył także w wyborach do Dumy Państwowej, niższej izby parlamentu, w grudniu 2011 roku. Jego przedstawicielom przypadła jedna trzecia miejsc na listach Jednej Rosji, kierowanej przez Putina i premiera Dmitrija Miedwiediewa. Ostatecznie objęli oni 87 mandatów (z 238 zdobytych przez tę partię władzy).
W ONF jako ruchu społecznym nie będzie członkostwa zbiorowego, lecz jedynie uczestnictwo indywidualne. Taki jest wymóg ustawy o organizacjach społecznych. Jest to też wygodne dla Putina, który od likwidacji KPZR w 1991 roku nie należał do żadnej partii czy ugrupowania politycznego. Nawet stojąc na czele Jednej Rosji formalnie nie był jej członkiem.
W strukturach Ogólnorosyjskiego Frontu Narodowego znajdą się także znani krytycy polityki Putina. Na przykład propozycję kierowania pracami ośrodka, który będzie zajmować się problemami integracji na obszarze eurazjatyckim, otrzymał Igor Jurgens, były prezes moskiewskiego Instytutu Rozwoju Współczesnego (Insor). Ten liberalny think tank za czasów prezydentury Miedwiediewa był jego sztabem intelektualnym.
W uchwalonym na zjeździe manifeście ONF zdefiniowano jako strukturę "łączącą różne siły polityczne i społeczne wokół kluczowych długofalowych priorytetów rozwoju kraju".
Wśród najważniejszych postulatów wymieniono "przeprowadzenie nowej industrializacji i zbudowanie silnej, konkurencyjnej gospodarki". ONF stawia też przed sobą zadanie "urzeczywistnienia historycznej misji Rosji jako ośrodka integracyjnego na obszarze eurazjatyckim". W tym celu - podkreślono w manifeście - "należy umacniać ogólnonarodową solidarność i jedność pokoleń".
W ocenie politologa Jewgienija Minczenki Kreml utworzył ONF "na wszelki wypadek", jako alternatywę wobec Jednej Rosji. "Front może później zostać przekształcony w blok wyborczy lub partię, albo pozostać strukturą zapasową" - wyjaśnił Minczenko, cytowany przez dziennik "Moskowskij Komsomolec".
Rządząca Jedna Rosja ma silnie negatywny wizerunek - przez dużą część społeczeństwa uważana jest za "partię oszustów i złodziei". Niektórzy analitycy nie wykluczają, że wkrótce będzie ona musiała zejść ze sceny politycznej.

Z Moskwy Jerzy Malczyk