Wspomnienia polskiego biznesmena - część 5

Na nowo poznane środowisko patrzyłem z mieszaniną podziwu i zazdrości. To był nowy, nieznany mi, świat. Tu nikt nie woził towaru własnym prywatnym samochodem, nikt nie zakasywał rękawów, by wspólnie z magazynierami rozładowywać lub pakować dostawy, nikt nie zarywał nocy na ślęczenie nad rachunkami.
Pracowano głową, kapitałem i układami. Nie za dnia, ale najczęściej popołudniami, wieczorami, lub zgoła nocami. Po restauracjach, na domowych przyjęciach, na najróżniejszych, oficjalnych lub półoficjalnych, imprezach. Przenikały się światy; polityki, władzy, biznesu, sztuki i... gangsterki.

Gdy zacząłem poznawać ludzi złapałem się za głowę... Wszyscy ci politycy - czesto przeciwstawnych opcji, biznesmeni i przedsiębiorcy, adwokaci i sędziowie, gangsterzy i artyści jedli, pili i bawili się ze sobą w jednym celu. Zarobić...
Stanowili jak gdyby luźny zbiór ogniwek, z którego każdy, kto chciał zrobić jakiś interes, wybierał kilka z nich i tworzył swój własny, potrzebny mu łańcuszek.

Kogóż to nie było w tej zbieraninie?! Poznałem kilku posłów z rozbieganymi oczami, w wyświeconych upływem czasu garniturach. Paru początkujących biznesmenów, których nazwiska po kilku-kilkunastu latach znajdowałem na liście najbogatszych Polaków. Sławy warszawskiej palestry. Głównodowodzących "Wołomina". Ludzi szeroko rozumianej sztuki z pierwszych stron gazet... itp., itd.

Całe to towrzystwo gadało w zasadzie o jednym - o zarabianiu pieniędzy. I to, bynajmniej, nie o zarabianiu uczciwym. Słowami, które robiły karierę, były "przewalić" lub "przekręcić". Kogo? Wszystko jedno - inną firmę, przedsiębiorstwo państwowe, bank, państwo polskie.
Na ludzi padał amok.

Nie brakowało ciekawych postaci... Król warszawskich "skarpeciarzy", Marek M. właśnie zamieniał rodzinny od pokoleń biznes na potężną, pierwszą w Polsce prywatną sieć handlową "...Pol"
Właściciele firmy "El ......", jako sekretarkę zatrudnili... znanego polskiego historyka, współautora jednego z podręczników do nauki historii.
Szefowie innej szczycili się, że są w stanie zarobić na wszystkim i na każdym. Ich specjalnością było takie konstruowanie umów prawnych, by wyciągnąć z nich jak najwięcej korzyści w przyszłości a z kontrahenta zrobić swego niewolnika i dziada. Ich rezydencje za bezczen budowały firmy karane horrendalnie za każdą fuszerkę, posiadane samochody zawsze "jakimś cudem" wymieniali na nowe tuż przed upływem gwarancji, a w handlu ich głównym zarobkiem nie był zysk na transakcji ale karne odsetki, naliczane przy każdej, nadarzającej się lub prowokowanej, okazji.

Wprowadzony w to towarzystwo przez swych nowych warszawskich znajomych, z miejsca uznany zostałem za "swojaka". Ale już żeby się w nim utrzymać musiałem wykonać kilka ruchów wizerunkowych, w wielu aspektach stawiając wszystko na jedną kartę.

Jesienią 1990r. dokonałem przeprowadzki swej firmy do porządnego biurowca w samym centrum Łodzi, wynajmując w nim za cięzkie pieniądze całe piętro na potrzeby sekretariatu, księgowości i biura handlowego oraz inwestując w drogie meble i wyposażenie. Magazyn towarów handlowych mieścił się w pobliżu. Na obrzeżach miasta pozostała tylko szwalnia. Zrobiło się bogato i dostojnie.
Za sąsiadów miałem np. oddział firmy "Art B" w Łodzi. Bagsik i Gąsiorowski byli wtedy częstymi jej gośćmi. Nazywało się to to " Art B - Departament przemysłu lekkiego". Nie wierzycie? Wizytówki mam do dziś...

Nakłady zwróciły się momentalnie. Biurowiec należał do wielkiego łódzkiego przedsiębiorstwa produkcyjno-handlowego, będącego częścią ogólnopolskiej całości, które po reorganizacji próbowało sił w handlu także towarami nie produkowanymi przez siebie. A jego prezes - uroczy nomenklaturowy dziadek - był łapówkarzem pragnącym przed odejściem na emeryturę załapać się na jeszcze trochę "konfitur". Tym razem tych nowych, kapitalistycznych...
Układ był prosty - ja dawałem towar, on dojście do firmowej sieci sklepów w całej Polsce. To, co normalnie sprzedawałem za, umownie powiedzmy, 100 zł, jego przedsiębiorstwu fakturowałem za 200 zł. Odroczony, dwutygodniowy termin płatności był formalnością - gdy następowała, dodatkową "stówką" dzieliliśmy się w zaciszu jego gabinetu. O sprzedawalność przepłaconego towaru nie dbał, zresztą nie była chyba taka zła, skoro proceder trwał wiele miesięcy.

Wiosną 1991r. kupiłem w końcu pierwsze porządne w mym życiu auto. Wybór padł na 3-letnie BWM 325 w usportowionej wersji coupe. Skóra, klimatyzacja, elektronika... Byłem zachwycony, już nie musiałem się wstydzić w podróżach biznesowych. Starego, wysłużonego VW Passata otrzymała żona.
Zacząłem także myśleć nad zmianą miejsca zamieszkania. Dwupokojowe, niedawno od podstaw luksusowo urządzone, mieszkanie w blokach już nie zaspokajało moich aspiracji oraz potrzeb wizerunkowych. Zacząłem rozglądać się za domem lub, conajmniej, budowlaną działką. Co prawda potrzebnych na to pieniędzy jeszcze nie miałem ale handel "szedł" rewelacyjnie a w parku maszynowym szwalni miałem zamrożony spory kapitał.
Szwalnia powoli stawała się "kulą u nogi" - kalkulacja nieubłaganie wykazywała, że bardziej opłaca się handlować niż produkować. W dodatku z Trenczyna na Słowacji przyszło zaproszenie na targi konfekcyjne. Udział w nich zaowocował wstępnym kontraktem na dostawy konfekcji - męskich koszul i damskich bluzek - do Czech i na Słowację. A te produkowali akurat moi nowi znajomi w Warszawie. Jedyne, czego potrzebowałem, to kapitał obrotowy na moje pierwsze w życiu przedsięwzięcie eksportowe.

Znów postawiłem wszystko na jedną kartę i późną wiosną 1991 sprzedałem całą szwalnię - maszyny i zapasy towarów.
Następne kilka miesięcy zajęło mi dopinanie kontraktu. Zagraniczny kontrahent zaakceptował wzory, podpisałem umowy a pod Łodzią wynająłem ogromne magazyny. Latem byłem gotowy - spoczęło w nich kilkadziesiąt tysięcy męskich koszul i kilkadziesiąt tysięcy damskich bluzek.
Samo ubezpieczenie pochłonęło majątek.

CDN

W części 1

http://niepoprawni.pl/blog/1696/wspomnienia-polskiego-biznesmena-czesc-1

W części 2

http://niepoprawni.pl/blog/1696/wspomnienia-polskiego-biznesmena-czesc-2

W części 3

http://niepoprawni.pl/blog/1696/wspomnienia-polskiego-biznesmena-czesc-3

W części 4

http://niepoprawni.pl/blog/1696/wspomnienia-polskiego-biznesmena-czesc-4