Był sobie człowiek... (... i miał sen o Polsce)

Był kiedyś sen. Sen o Polsce. Pewien człowiek chciał go urzeczywistnić, ale im bardziej się starał, im bardziej sen był piękniejszy tym bardziej brutalna i okrutna stawała się rzeczywistość przybierająca obraz koszmaru.

Człowiek ten, jak my wszyscy- prawdziwi Polacy i patrioci- pragnął dla kraju dobra. Marzył o tym aby Polska stała się państwem silnym, niezależnym, o godnej pozycji wśród innych znaczących narodów. Chciał pokazać, że Polska jest warta zachodu, że warto się starać. Swoim działaniem ukazywał, iż nasz kraj jest coś wart, że my Polacy mamy coś do powiedzenia na arenie międzynarodowej, że mamy swoje stanowisko w różnych sprawach i nie odstąpimy od swoich poglądów i przekonań. Pragnął aby obywatele żyli wśród prawdy i sprawiedliwości. Pragnął aby ujawniono kto współpracował z Służbami Bezpieczeństwa, kto wyrządzał szkodę państwu i narodowi. Honorował zaś ludzi zasłużonych, zawsze dociekał prawdy i wyróżniał obywateli oddanych państwu, którzy przyczynili się w jakiś sposób do tego, że żyjemy teraz w niepodległym kraju. Dbał o historię, o to aby Polacy nie zapomnieli gdzie jest Polska i czym jest Polska. Pragnął aby naród pamiętał o pięknej historii jakiej z pewnością wiele państw może nam pozazdrościć. Chciał aby przez wzgląd na naszą piękną kulturę i dawne dzieje obywatele nie bali się przyznać do polskiego obywatelstwa lecz z dumą mówili „Jestem Polakiem!”. Bo Polska to kraj z bogatym bagażem doświadczeń, to kraj którego przeszłość nie może być zapomniana. Propagował więc on obchody ważnych rocznic, przypominał Polakom o ich polskości, o tym jakie Polska odnosiła zwycięstwa i o tym jak silna była dawniej. Dążył do tego aby Polska wzrastała w siłę i stawała się coraz potężniejsza.
Był to człowiek o dużej wiedzy, mający swoje idee i wizję kraju, wizję Polski, wizję, którą pragnął zrealizować. Aby Polska stała się lepsza, piękniejsza, a ludzie byli zadowoleni.

W miarę jak sen stawał się piękniejszy rzeczywistość zmieniała się w pełen okrucieństwa horror. Z człowieka tak dobrego, zrobiono kogoś, kto cały czas narażony był na drwiny mediów i na ciągłą krytykę. Każdy jego najmniejszy ruch, gest, każde słowo było dokładnie śledzone i analizowane czy aby na pewno nie ma tu kolejnego powodu do drwin i wyszydzenia. Tak, świat jest okrutny. Chociaż świat to zbyt daleko idące stwierdzenie. Ludzie, tak to ludzie stwarzają taką atmosferę, to ludzie ciągle drwią, wyszydzają, ciągle szukają kolejnego, jakże błahego, ale jednak pretekstu do tego aby poniżyć drugą osobę. Zapytasz dlaczego? Otóż człowiek czujący zagrożenie ze strony innego, człowiek czujący ,że ktoś inny może mieć rację, człowiek, któremu wydaje się, że ten drugi może zostać uznany za lepszego, bądź też uważający, że do ludzi bardziej trafiają słowa innego człowieka za wszelką cenę będzie starał się poniżyć, zhańbić, po prostu wydrwić tą drugą osobę.

Sen dobiega końca. Człowiek pragnący go urzeczywistnić ginie, ginie w niewyjaśnionych, niezbadanych okolicznościach, a rząd nawet nie trudzi się aby wszcząć śledztwo lecz przekazuje je w ręce Rosjan, którzy z pewnością nie ujawnią prawdy. Człowiek ten zginął będąc wciąż na posterunku, wierny swoim ideom, pamiętający o historii, zmierzający do Katynia w kolejną już rocznicę mordu dokonanego na polskich żołnierzach. Chciał wyegzekwować od Rosjan przyznanie się do ludobójstwa, chciał dowieść co zaszło tam 70 lat temu i pokazać, że Polska wie jak było naprawdę. Niestety zginął, zginął, bo był dla wielu niewygodny, bo działał w imię sprawiedliwości i prawdy.