E-mail wysłany na internetowy adres kancelarii premiera

Pforzheim, 04.12.2009

Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Pan Donald Tusk
Al. Ujazdowskie 1/3
00-583 Warszawa

Panie Tusk!

Celowo unikam nazwania Pana "premierem". Od czasu, gdy za sprawą zgodnych działań wszystkich najważniejszych polskich instytucji politycznych - w tym i Pańskiego "rządu" - nasz kraj stał się prowincją europejskiego superpaństwa, dotychczasowa tytulatura stała się farsą. Polska nie ma już prezydenta czy premiera, a jedynie nadzorców, którzy administrują polską prowincją, wykonując instrukcje i zarządzenia płynące z Brukseli.

Brukselski hegemon zostawia zarządcom poszczególnych prowincji, w tym i prowincji polskiej, sporą swobodę działania w sprawach lokalnych. Analogicznie do czasów PRL, gdy Kreml drobnostki pozostawiał do decyzji kolejnych ekip PZPR.

Właśnie taka lokalna sprawa, a mianowicie żałosna groteska, jaką Pańska ekipa urządza w związku z sejmową komisją w sprawie afery hazardowej, skłoniła mnie do napisania niniejszego listu.

W październiku br.ujawniona została afera stoczniowa. Nazwano ją wówczas "największą aferą III RP".
Już wtedy, gdyby Polska była jako tako normalnym państwem, a rządzący mieliby odrobinę poczucia przyzwoitości, powinny potoczyć się głowy, z dymisjami wszystkich odpowiedzialnych za tamtą aferę, włącznie z ich przełożonymi. Afera stoczniowa powinna zakończyć się procesem i wyrokami dla wszystkich, którzy w niej brali udział.
Jak się wydaje, świadomie i celowo zniszczono polski przemysł stoczniowy. Przy okazji zniszczono kilkadziesiąt tysięcy miejsc pracy w firmach kooperujących ze stoczniami. Odpowiedzialni za ten sabotaż gospodarczy wciąż nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności karnej.

Jeszcze nie ucichła "największa afera" III RP, a ujawniono kolejną, jeszcze bardziej skandaliczną, a mianowicie aferę hazardową. Z udowodnionym udziałem w niej jeszcze ważniejszych funkcjonariuszy Pańskiej ekipy, niż to było przy okazji afery stoczniowej.

Wbrew zwyczajom politycznym panującym w krajach uważających się za cywilizowane, jak do tej pory ukarano w związku z aferą hazardową nie aferzystów, a osobę, która aferę ujawniła.

Procedurę powołania komisji sejmowej do zbadania afery hazardowej można by było nazwać farsą, gdyby nie była kompromitacją PO i hańbą dla Polski. Wygląda na to, że kolesie partyjni aferzystów otrzymali zadanie zatarcia śladów i/lub znalezienia kozła ofiarnego.

Usunięcie w dniu dzisiejszym ze składu komisji sejmowej przedstawicieli PiS takie przypuszczenie jedynie potwierdza.

Panie Tusk!

Powiedział Pan kiedyś, cytuję:

"Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych urojeń? Polskość to nienormalność – takie skojarzenie nasuwa mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze, wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnie ochoty dźwigać... Piękniejsza od Polski jest ucieczka od Polski – tej ziemi konkretnej, przegranej, brudnej i biednej."

No cóż. Niezbyt pochlebnie wyrażał się Pan o Polsce. Przebija z Pańskiej wypowiedzi zażenowanie, czy wręcz wstyd za to, jaka Polska jest.

W jednym ma Pan rację. Polska jest faktycznie przegrana i biedna. Jednak nie to przynosi jej obecnie wstyd. To postępowanie Pańskiej ekipy, Pańskiej partii, wystawia prowincję polską na pośmiewisko.

Panie Tusk!
Czy nie dostrzega Pan, że ludzie pełniący funkcje publiczne, a posiadający odrobinę poczucia przyzwoitości lub odrobinę ambicji i odrobinę wstydu w podobnej sytuacji po prostu podają się do dymisji?
Nawet, jeśli Polska została zdegradowana do roli podrzędnej europejskiej prowincji, to i tak nie zasłużyła sobie na tak kompromitującą ją ekipę nadzorców.

Bo teraz to nie Pan musi się za Polskę i Polskość wstydzić. Teraz Polska, a raczej to, co z niej zrobiliście, ma powody, aby za Pańską ekipę się wstydzić.

Panie Tusk! Niech Pan i pańska ekipa przestanie nas kompromitować.

Jeśli ma Pan w sercu choć odrobinę sentymentu dla naszego kraju, lub resztkę szacunku dla społeczeństwa, to proszę wraz z całym "rządem" podać się do dymisji.

Andrzej Szubert
emigrant
Pforzheim
Niemcy