żyrandol

Polska polityka z pod znaku żyrandoli sie nie obcyndala (jak mawiał mój dziadek, którego nie zdążyłem poznać).

Tak sobie skrycie knuję, że właściwe odpowiedzi na zaistniały w przestrzeni powietrznej naszego kraju nowy film, układane były już od chwili, gdy obywatele pokroju ambasadorów (czy czegoś tam) w Moskwie, donieśli o jego powstawaniu, gdzie trzeba.

Gdzie trzeba, to prawdopodobnie nie jest pan zębol. Ten ma ponoć o jedną dziurkę więcej i nie kontroluje pewnych wycieków. Ale marny los tych, którzy tą dziurkę widzieli lub przynajmniej podejrzewają jej istnienie.

Do dziurki, być może nie tej samej, ale na pewno istotnej dla funkcjonowania pana zębola (po angielsku to się pisze podobnie jak nazwisko naszego premiera). W każdym razie pierwsi dziurkowce odezwali się tak szybko, że dobrze, że zdążyli w ogóle film włączyć. Na szczęście ich odpowiedzi pokrywały się z akcją filmu, bo inaczej mogliby zabłądzić jak we mgle. Ktoś by ich źle poprowadził i uderzyli by w jakie drzewo. Historia lubi się powtarzać.

A najważniejszy żyrandol kraju odkrył "najboleśniejszą prawdę", czyli, że "samolot spadł, bo próbował lądować". Dobrze, że mamy takiego światłego tego... taki świetlisty żyrandol!