Obowiązek?

Kogokolwiek by zapytać, z kim by nie rozmawiać każdy wypowiada się podobnie na temat naszych polskich standardów demokratycznych. W rozmowach na ulicy, uczelni, szkole, pracy – wszędzie jest tak samo (inaczej oczywiście niż na salonach i w mediach). Dlaczego więc wciąż pokutuje ten nieszczęsny zabobon z PRL dotyczący wyborów?! Ojciec Józef Bocheński tak definiuje zabobon: „wierzenie, które jest oczywiście w wysokim stopniu fałszywe, a mimo to uważane za na pewno prawdziwe” (1). Skoro wszyscy narzekamy na demokrację w Polsce, jesteśmy pewni, że nie działa dobrze, że politycy robią nas w „wała” po każdych wyborach to dlaczego ją uwiarygodniamy? Głosując, biorąc udział w wyborach dajemy politykom mandat do robienia nas w „wała”! Dlaczego większość z nas jest przekonana, że jest to obowiązek? Polecam zapoznanie się z archiwalnym wpisem na Niepoprawnych, który daje jedną z odpowiedzi na te pytanie autorstwa Rewizora pt.: Jak zmanipulowano wybory 2007 roku (2).
Obowiązek uczestniczenia w wyborach to zabobon, dzięki któremu poddajemy się rządzącym szumowinom. Jest to zabobon tak jak go definiuje ojciec Bocheński. W PRL nawoływano do „głosowania” bez skreśleń, co miało na celu wyrażenie zaufania do linii partii, a oficjalna frekwencja wynosiła ponad 90%. Było to życie w kłamstwie, ale ludzie zdawali sobie sprawę, że władza fałszuje wyniki głosowań. Czy dziś jest inaczej?

Chorąży pokoju, Józef Stalin, mawiał że nie jest ważne jak ludzie głosują, ale kto liczy głosy. Poprzednik Stalina Włodzimierz Lenin, gdyby to usłyszał to jestem pewien, że roześmiałby się do rozpuku z naiwności swojego następcy na stanowisku przywódcy „narodu miłującego pokój”. Lenin był mistrzem manipulacji i dezinformacji. Sztukę rządzenia opanował w sposób mistrzowski. Stalin był pod tym względem jego marnym, prymitywnym naśladowcą (chociaż i tak ograł zachodnich polityków). Lenin uważał, że ważne jest kto wystawia kandydatów. Gdy wszyscy kandydaci są nasi nie potrzebujemy już mieć swoich ludzi w komisjach wyborczych. No przecież niemożliwe jest byśmy wtedy przegrali! Zawsze wygra nasz kandydat.

Opuśćmy teraz Związek Sowiecki i przenieśmy się do tzw. III RP do roku 1995. Wybieraliśmy wtedy prezydenta. Oczywiście nikt wtedy nie nawoływał do wrzucania do urn kart bez skreśleń, ale wcale tak dużo się nie zmieniło od czasów czerwonych towarzyszy. W plebiscycie liczyły się tylko dwie kandydatury tj. Lecha Wałęsy i Aleksandra Kwaśniewskiego. Pozostali kandydaci pełnili role kwiatka do kożucha. Media, różne przekaziory, autorytety, zależni i niezależni publicyści dobrze o to zadbali. Upraszczając nieco sprawę można stwierdzić, że wyborcy patriotyczni głosowali na Wałęsę, a pozostali na Kwaśniewskiego (jeszcze raz podkreślam, że jest to uproszczenie, ale dość dobrze oddaje ono tamtą sytuację). W jakim miejscu sceny politycznej dziś znajduje się Wałęsa widzimy bardzo dobrze i wyraźnie. (To ładnie, że się obaj pogodzili nad trumną Jana Pawła II, ale dziś mam wrażenie, że ta „zgoda” była na długo przedtem zaplanowana.) Czy Wałęsa się zmienił, czy zmianę przeszli pozostali gracze naszej sceny politycznej? No to jest pytanie retoryczne! Dziś zdajemy sobie sprawę, że gdyby wygrał kandydat „patriotyczny” tj. Wałęsa to byłby to człowiek z tej samej grupy co Kwaśniewski więc... Mamy tu do czynienia ze starą leninowską metodą wyboru kandydatów na kandydatów. Czy dziś jest inaczej?

Wszyscy wiedzieliśmy kto przejdzie do drugiej tury. Skąd to było wiadome? No zapewne ktoś ustawił kampanię, tak abyśmy „mieli wybór” między patriotą Kaczyńskim, a kosmopolitą Komorowskim, by każdy znalazł coś dla siebie. Historia kołem się toczy. Historia vitae magistra est (historia jest nauczycielką życia), a złośliwi dodają: „która nikogo niczego nigdy nie nauczyła”.

Przypisy:
1. J. Bocheński, Sto zabobonów. Krótki filozoficzny słownik zabobonów, http://100-zabobonow.blogspot.com/p/przedmowy.html.
2. Jak zmanipulowano wybory 2007 roku, http://niepoprawni.pl/blog/80/jak-zmanipulowano-wybory-2007-roku.