Imperium - Polski(?) (2)

Rozpoczynając pisać ten cykl – kontynuuję swoje wcześniejsze ukierunkowania. Nie jest to więc aktywność na zasadzie „mam pomysła”, a raczej utrzymanie wcześniejszych linii. Może bardziej już rozwiniętych, lepiej dostosowanych i z pełniejszą argumentacją.

Nie chcę przypisywać sobie roli przekraczającej możliwości, ale też proszę o dostrzec zależności.

Otóż dwa lata temu , w ramach cyklu „Wojna cywilizacji” zamieściłem notkę

http://brakszysz.salon24.pl/83424,wojna-cywilizacji-8-kierunki,

gdzie przedstawiłem swój punkt widzenia dotyczący kierunków strategicznych dla polityki polskiej. (Warto przeczytać i porównać z obecnym stanem sytuacyjnym – sam jestem zdziwiony swą przenikliwością;-)).

Temat został podjęty przez A. M. Nicponia i znalazł uznanie adminów S24 – powstało forum, które miało opracować Strategię dla Polski.
Powstało kilka tekstów, ale ich zakres rozważań nie przekraczał diagnozy stanu bieżącego.
Jeszcze Łażący Łazarz próbował kontynuować tematykę otwierając nawet witrynę Geostrategia Rozwoju Polski, ale też nie znalazło to wyraźnych opracowań podsumowujących. (Acz utrzymujemy kontakt i pewne pomysły wzajemnie przenikają.)

Moja pierwsza notka z tego cyklu zbiegła się z kilkoma artykułami-opracowaniami, jakie zaistniały medialnie. Jest bowiem artykuł J. Kaczyńskiego, ale też dla mnie równie znaczące teksty

http://piotrjakucki.salon24.pl/233459,zabojcza-doktryna-karaganowa,

http://bezwodkinierazbieriosz.salon24.pl/233919,

czy-400-lat-temu-to-polacy-zdobyli-kreml

- to tekst zespołu Forum Rosja – Polska, a także

http://polska-azja.salon24.pl/233725,polska-strategicznym-partnerem-chin-zadnych-marzen-panowie
oraz

http://polska-azja.salon24.pl/234070,profesor-bogdan-goralczyk-egzotyczny-sojusz-z-chinami

Można twierdzić, że wszystkie wspomniane teksty określają miejsce i możliwości działania Polski. Pozostaje bowiem jedynie bardziej ścisłe odniesienie do Niemiec i UE.

Odnosząc się do idei zawartych we wspomnianych tekstach pragnę zaznaczyć jeden podstawowy wątek: na bazie jakich relacji mamy utrzymywać stosunki z poszczególnymi „dużymi graczami” sceny politycznej świata?

Mój negatywny stosunek do programu PiS i tez artykułu Kaczyńskiego wynika z konstatacji, że tenże program jest wasalnym wobec USA i tym samym judaizmu, bo chyba obecnie zależność polityki amerykańskiej od Izraela nie jest tematem tabu.

Tymczasem jest to całkowicie sprzeczne z interesem narodowym - jako, że Polska należy do Cywilizacji Łacińskiej. Próba przebudowy mentalności Polaków jest tożsama z likwidacją narodu.

I chyba ta opcja jest widoczna w naciskach medialnych jakie są czynione, gdzie istotną role odgrywa twierdzenie o judeochrześcijańskich korzeniach Europy.
Większego bzdetu nie można sobie wyobrazić.

Dlatego też stwierdziłem, że polityka PiS jest formą zdrady idei polskości.

Pozostają relacje z Rosją i Chinami.

Rosja przynależy do innej cywilizacji niż Polska.

Nie widzę możliwości znalezienia platformy współpracy – zbyt się różnimy. Jednak są to nasi sąsiedzi i musimy ustalić zasady współżycia.

Mamy wyraźną pogardę ze strony Rosji dla obecnej Polski. Szczególnie w wypadku realizacji polityki PiS; jeśli Polska chce występować jako lokaj USA, dla Rosji będzie przedmiotem pogardy. Tamtejszy system gotów jest rozmawiać z równym sobie, ale dla przypadku PiS będzie traktował Polskę jako li tylko przydupasa, czyli wg tatarskich określeń „chołopa” – kogoś nie zasługującego na pełnię praw – raba.

Medialni manipulanci ( a należy do nich szeroki krąg „prawicowych” blogerów), przedstawia Rosję jako podstawowe zagrożenie dla naszej (rzekomej) suwerenności, gdzie ceną jej utrzymania ma być podporządkowanie się Zachodowi (w mniejszym, czy większym stopniu bądź USA, bądź UE).

Tymczasem Rosja jest słaba i mimo prężenia muskułów – poszukuje partnerów do współpracy.

Zagrożeniem dla Rosji są Chiny.

Wskazane artykuły wręcz sugerują takie zainteresowanie Rosji. Tyle, że współpraca nie może mieć miejsca z lokajem.
Sama Rosja nie jest w stanie przeciwstawić się Chinom – choćby z racji demograficznych (w pierwszej części wskazywałem iluzoryczną rolę militariów w konfrontacji cywilizacji).

Można wysnuć wniosek, że Rosja gotowa byłaby „zapłacić” dostępem do surowców i innymi korzyściami organizmowi, który wesprze ją w tym konflikcie. Szuka partnera w UE, a w szczególności w Niemczech, ale gdyby powstała grupa państw Europy Środkowo-Wschodniej, mająca razem „kapitał” liczący się w rozgrywce – zapewne można byłoby uzyskać bardzo wiele.

I to jest drugi element, gdzie można wykazać, że polityka PiS jest sprzeczna z interesem Polski.

Jako, że co prawda, było dążenie do tworzenia grupy regionalnej, ale w celu konfrontacji z Rosją i podporządkowanie tej struktury USA – z dalszymi konsekwencjami.

Kwesta Chin.

Dysproporcje ludnościowe są takie, ze wszelkie sugestie o nawiązaniu partnerskich stosunków są nawet nie śmieszne. Są mrzonkami debila.

Natomiast, podobnie jak w przypadku Rosji; powstanie wspólnoty państw regionu, z nie tyle równym, co porównywalnym potencjale demograficznym, może zaowocować różnymi formami współpracy. I niekoniecznie o wrogim charakterze. Zwłaszcza, że podstawowe wartości cywilizacyjne – są relatywnie bliskie.

Moje rozważania prowadzące do uzasadnienia wykreowania na nowo Imperialnej Strategii Polski, po tym fragmencie , wydają się bardziej zrozumiałe. Mam taką nadzieję.

I jeszcze uzupełnienie.

Otóż wszystkie cywilizacje wytworzyły idee imperialne – tak, jak to określiłem w poprzedniej notce.
Z jednym wyjątkiem – cywilizacji żydowskiej. W cyklach „biblijnych” wskazywałem, że jest to sztuczna cywilizacja, której nadano cechy starożytnej (na co „nabrał” się i prof.. Koneczny), a w rzeczywistości jest to najmłodsza cywilizacja, która jako jedyna nie ma własnej idei imperialnej, a to z racji rasizmu, stanowiącego jeden z podstawowych filarów tej budowli.
Kwestia, która nasunęła się obecnie, a która wymaga szerszego wyjaśnienia – to chyba w uzupełnieniu poprzednich cykli.

W kolejnej notce będę chciał uzasadnić potrzebę wykreowania idei Polskiej Strategii Imperialnej.