Imperium Polski (17) - rodzina

 Imperium Polski (17) - rodzina

Motto: 
„Zadaniem mężczyzny jest zbudować dom; kobiety – ten dom wypełnić”.

Trwanie rasy ludzkiej zapewnia jedynie związek kobiety i mężczyzny. Zależnie od okoliczności, wokół tego związku w społeczeństwach tworzy się otoczka praw, obyczajów i zależności zapewniających wypełnianie podstawowego obowiązku jakim jest trwanie. 

Wszystkie te relacje tworzą spójny system wartości uznawanych przez duże grupy społeczne – cywilizacje. Te zaś wprowadzają struktury organizacyjne regulujące zależności wynikające z idei cywilizacyjnych – czyli imperia, i mniejsze – państwa.
 
Rodzina jest więc podstawowym wyróżnikiem i podstawą każdej cywilizacji. Więcej. Jest wzorem organizacyjnym i źródłem dla tworzenia praw obowiązujących w społeczeństwach.
 
Obecna, zauważalna walka prowadząca do zniszczenia instytucji rodziny w Polsce, jako podstawowego elementu cywilizacji łacińskiej, musi być widziana jako wojna cywilizacji. 

Dostosowując model życia społecznego do istniejących warunków, konieczna jest reasumpcja delegacji zadań rodziny na państwo. Sytuacja narzucania ograniczeń na rodzinę – jest sprzeczna z polskim modelem cywilizacyjnym i, o ile nie zostanie przyjęty inny od demokratycznego, sposób tworzenia regulacji - bez legitymacji prawnej.

Prawo dane jest wszystkim ludzkim jednostkom. Jednak uwarunkowania historyczne stworzyły warianty oddziaływania na człowiecze społeczności. Możliwość interpretacji Prawa przywłaszczyli sobie niekiedy przywódcy, niekiedy gremia kierownicze, a niekiedy oddaje się ją w ręce ludzi nauki. Jednak nie wolno zapominać, że Prawo jest immanentnie związane z każdą ludzką jednostką i jako takie nigdy nie może być tej jednostce odebrane. 
W tym sensie najwyższym stopniem rozwoju jest społeczeństwo, w którym wszystkie jednostki samodzielnie i jednakowo interpretują Prawo, a tworzone relacje są tego wynikiem.
 
Jest zatem dopuszczalne odstępowanie od Prawa Narzuconego, jeśli jego zasady są sprzeczne z Prawem tworzenia związków i organizacji umożliwiających trwanie; rozwój jest formą dostosowania do zmieniających się okoliczności.

Rozpatrując funkcje rodziny; pierwszym podziałem jest rozdzielenie ich na obronne i dostosowawcze. 
Obronne to nie tylko obrona przed zagrożeniami zewnętrznymi związanymi z atakiem dzikich zwierząt , czy obcych plemion, ale także zapewnienie warunków funkcjonowania w określonych okolicznościach, czyli zapewnienie podstaw bytu. W tej dziedzinie należy też umieścić bezpieczeństwo dzieci i osobników starszych. 
Funkcje dostosowawcze to przede wszystkim uwzględnienie w organizacji życia pór roku, a dopiero później zmienności klimatu, czy przewidywalnych następstw związanych np. z miejscem osiedlenia. Te zależności w sposób naturalny wskazują na związek z nauką i nauczaniem. Tu także należy umieścić sprawy opieki nad potomstwem i starszymi członkami rodziny, gdyż tylko zamienność pokoleń zapewnia trwanie. 

Wraz z powiększaniem się populacji, rodziny tworzą się rody, plemiona i społeczności, aby docelowo, być może, osiągnąć stan Jednej Ludzkiej Rodziny. Być może.
 Jednak teraz znajdujemy się na innym etapie rozwoju. Zatem i społeczne rozwiązania organizacyjne winny być dostosowane do aktualnego stanu, chociaż należy zdawać sobie sprawę ze znacznego skomplikowania zależności i ich wyspecjalizowania.

Czy można jakoś szczególnie wyróżnić polski model rodziny – także w obrębie cywilizacji łacińskiej?

 Polska należąc do cywilizacji łacińskiej zorganizowała swą państwowość wokół podstawowej zasady, którą można określić jako współżycie ludzi równych.
 Równych w prawach, obowiązkach i odpowiedzialności.
 Te zasady są też podstawowe w doktrynie chrześcijańskiej.
 W odniesieniu do rodziny przełożeniem jest równorzędne partnerstwo obojga małżonków. 

Obecne zaciekłe ataki na rodzinę i relacje stąd wynikające środowisk feministycznych mają swe źródło w poczuciu winy powstałym z racji nierównego traktowania kobiety w społeczeństwach, gdzie przewagę miały znacznie zjudaizowane religie protestanckie. W skrajnych przypadkach przybierają formę żądań „równoprawnego” korzystania z toalet. Tymczasem nawet te środowiska, mimo prób zafałszowania , nie są w stanie wskazać istotnych ograniczeń w prawach kobiet istniejących w prawodawstwie polskim . 

 Nie znaczy to wcale, że w polskich rodzinach obie strony mają obowiązek wykonywania wspólnie, czy też naprzemiennie, tych samych czynności.
 Tradycyjnie mężczyzna reprezentował rodzinę wobec świata zewnętrznego; jego też troską było bezpieczeństwo zarówno socjalne jak i ochrona przed czynnikami zewnętrznymi. Kobiecy zakres obowiązków obejmował funkcjonowanie rodziny i troskę o potomstwo. Do funkcjonowania rodziny wliczyć także należy troskę o zdrowie.

 (Problemy socjalne, ekonomiczne i zdrowotne rodziny wymagają osobnego i bardziej szczegółowego rozpatrzenia w osobnym opracowaniu. Temu poświęcony będzie następny wpis).

Wydaje się, że stanowi przykład najbardziej funkcjonalnie działającego podziału obowiązków. Wyraźnie zaznaczone działy funkcjonowania – dają poczucie odrębności i pewnej niezależności decyzji. Ważne w przypadku nieuchronnych konfliktów – pozwala „schronić się” we własnej domenie. Także przy zaistniałej różnicy poglądów - daje możliwość widzenia celu – trwałości związku jako funkcji trwania.

To ważna konstatacja. „Wspólne” wykonywanie tych samych obowiązków – przy nawet drobnym konflikcie, rozdziela związek już na tym poziomie.

„Siła” rodziny wynika więc w znacznej mierze z komplementarnego podziału obowiązków. Jest przy tym oczywiste, że „środek ciężkości” tych obowiązków jest przesuwany w zależności od osobistych predyspozycji partnerów. Całość powiązań stworzy sytuację społeczną, gdzie kobiety otaczane są szczególnym szacunkiem.

Podział obowiązków pozwala na trwanie związku jako li tylko wypełnianie własnych obowiązków i często nawet tak ograniczona funkcja jest odniesieniem dla potomstwa.

Tak traktowane związki są wartością dla wielu osób jako model społeczny dający poczucie stabilności, nawet jeśli indywidualne rozwiązania są sprzeczne z ich odczuciami. Stabilność rozwiązań jest niezwykle istotną cechą cywilizacyjną.

Wskazany czynnik jest pomijany, a wielce istotny. Związek dwojga ludzi, w tradycji polskiej, był tworzony celem powołania do życia potomstwa.
To nie tylko przyjemność, jak się często przedstawia, ale obowiązek związany z wychowaniem. Rozdzielenie obowiązków jest aktem świadomym, ułatwiającym proces, ale też przypomnieniem o komplementarności wykonywanych zajęć. To forma codziennego przypominania o ciągłości procesu, a także zniszczeń wynikających z jego przerwania.

Tendencje wychowawcze zmniejszające poczucie odpowiedzialności i rozmywające jej zakres – to czynniki wojny cywilizacyjnej prowadzonej „na tym odcinku frontu”.