Nazywają go różnie. Jedni szczerze, inni z przekąsem. Czasem równy chłop, niekiedy świnia. Jak w życiu: raz na wozie, raz niżej. Ale najczęściej mówią do niego Al. Al od tego mafiozo.

Jednak gdzie mu tam startować do tego zaszczytu. Zwykły z niego rzezimieszek. Stateczny rabuś. Ot, przeciętna menda. Co on tam kradnie i kogo flekuje! Same płotki.

Uważam go za genetycznie zacnego człowieka, który...

Pan Leszek Żuliński pisał o inwazji wierszowanej miernoty,więc cieszę się, bo skoro było tu o poezji, to może i o prozie powinno. Na marginesie powiem, że na poezji znam się bajecznie źle i myślę, że w porównaniu do prozy, diabelnie ciężko napisać coś sensownego.

Odbieram ją sercem; ma mnie zachęcać do kontynuacji życia, do jego doskonalenia, wzbogacania i uszlachetniania, nie zaś do popełnienia...

Sztuka jest arystokratyczna do szpiku kości, jak książę krwi. Jest zaprzeczeniem równości i uwielbieniem wyższości. Jest sprawą talentu, czy nawet geniuszu, czyli nadrzędności, wybitności, jedyności, jest także surowym hierarchizowaniem wartości, okrucieństwem w stosunku do tego co pospolite, wybieraniem i doskonaleniem tego co rzadkie, niezastąpione, jest wreszcie pielęgnowaniem osobowości,...

Drogi panie naiwny!

Zgadzam się z panem, że najciężej, udowodnić, iż NARÓD ŻYJE SPRAWAMI KULTURY. Jednak uświadom se pan, że NARÓD nic innego nie potrafi poza deptaniem kapusty, a jego światłe odgłosy nie idą pod żadne niebiosy; łudzi się, że wystarczy protestować, by osiągnąć cel. Trudno powiedzieć mu prawdę, to mianowicie, że ludzie, do których zwraca się ze swoimi kontestacjami, mają gdzieś...