Jacek Bartyzel

Czytany przed laty, w epoce Sturm und Drang „opozycji demokratycznej”, Folwark zwierzęcy wydawał się rewelacją. Może nawet pod wieloma względami większą niż Rok 1984, w którym grozę totalitarnej rzeczywistości Anglo-socu i demaskatorską przenikliwość zdeprawowanej semantyki nowomowy osłabiał nieco sentymentalizm głównego wątku fabularnego. Folwark zwierzęcy posiadał wszystkie walory poznawcze drugiej, sławniejszej powieści Jerzego Orwella, a jednocześnie prezentował je w formie powabniejszej, skondensowanej w alegoryczną bajkę z morałem, udatnie wskrzeszającej nadspodziewanie nowoczesny gatunek XVIII-wiecznej powiastki filozoficznej.