Chamstwo i góralska muzyka

Może określenie to nie było całkiem precyzyjne, zgoda, ale już w kontekście następnego zdania jest czytelniejsze. W sumie to chyba rzecz w obyczajach nowobogackich, a tych jest - jak sądzę - najwięcej wśród następnych pokoleń po tych, którzy przyszli do Polski ze wschodu wspólnie ze znaną armią, która naszła Polskę w 1939, a potem znów w 1944 roku.

Naturalnie, gdyby trzeba było pomóc Polakówi za granicą, jest oczywiste, że rozmawiałbym z nim po polsku, co zrsztą nie raz miało miejsce. Nie pojmuję, dlaczego używanie jakiegokolwiek języka można oceniać negatywnie lub pozytywnie. A gdybym odezwał się po angielsku w Anglii lub hiszpańsku w Hiszpanii, to co? A generalnie, w sumie było nie o języku, tylko o obyczajach. A że to temat niewygodny, to wywołuje liczne i różne reakcje, jasne. Nawiasem mówiąc, ten obyczaj lekceważenia innych w kolejce (bo co? mój czas jest droższy i ważniejszy od czasu innych? Bo ja mam pierwszeństwo, a na jakiej zasadzie?) denerwuje mnie również wówczas, gdy ma miejsce w czysto polskim otoczeniu, BO TO JEST NIELICZENIE SIĘ Z REGUŁAMI GRY - DLA WŁASNEJ KORZYŚCI!!!

Podjeżdżanie do przodu przy zwężeniu drogi jest zalecane, ponieważ pozwala szybciej rozładować ewentualny korek. Resztę podtrzymuję, nie zgadzając się oczywiście z tym, że moje obserwacje i komentarz do nich są rezultatem zakompleksienia, jakiego niby.

Do góralskiej muzyki nie mam nic - takie jest po prostu powiedzonko, które zacytowałem. Wręcz odwrotnie - bardzo ją lubię, a zwłaszcza jazz oparty na góralskiej muzyce ludowej.

Proszę Szanowny Adwersarzu jescze raz przeczytać mój tekst, ja się nie wstydzę i nigdy nie wstydziłem mojego polskiego języka; ja się wstydzę pozbawionych zwykłego dobrego wychowania cwaniackich rodaków i nie chcę być z nimi utożsamiany ani w kraju ani poza nim. I tyle. Co do buractwa - zgadzam się.

W sumie jestem wdzięczny za komentarze Szanownych Adwersarzy, ponieważ pomogły mi one w doprecyzowaniu tematu. Niezależnie od tego, co już miałem okazję wyrazić w moich komentarzach, chciałbym jeszcze dodać parę słów.

Otóż trzeba sobie jasno powiedzieć, że wchodzenie do kolejki poza kolejką (poza inwalidami i ciężarnymi, mającymi do tego prawo zwyczajowe) jest nieprzestrzeganiem reguł życia społecznego w celu zapewnienia sobie nieuprawnionych korzyści i jest tym samym nieuczciwe. Jest to w gruncie rzeczy w mniejszej skali to samo, co przyznawanie kolesiom zamówień bez publicznego przetargu, co zatrudnianie krewnych i znajomych na stanowiskach publicznych bez konkursu itp. Przy czym należy wyraźnie podkreślić, że przymiotniki „uczciwy”, czy „nieuczciwy” są absolutne. Nie można być trochę uczciwym, albo trochę nieuczciwym. Jest się albo jednym, albo drugim. W moim tekście chciałem zasygnalizować problem, ale okazało się, że dla wytłumaczenia nieuczciwego postępowania bohaterów mojej notatki szukano winy w moim postępowaniu, w gruncie rzeczy jedynie obserwatora postępowania nie fair moich, naszych rodaków. Czy należy zatem popierać nagannie postępujących rodaków?

Pytanie wynika stąd, że uznano m.in. także, iż zawsze powinno się popierać rodaków będących zagranicą. Jest to przejaw mentalności mafijnej, bo czyż należy pomagać także złodziejowi kluczącemu przed policją, albo popierać oszusta – dlatego, że pochodzi się z tego samego kraju? Owszem, jest się zobowiązanym do pomocy rodakowi i przede wszystkim wtedy, gdy jest w potrzebie – to jasne, ale nie, gdy miałoby się bronić jego naganne zachowanie.

Myślę, że dziesiątki lat panowania komuny w PRLu spowodowały zatarcie w świadomości społecznej granicy między dobrem i złem, wypaczenie wielu norm moralnych. W PRLu, gdzie sprawiedliwość socjalistyczna oznaczała wyzysk wszystkich pracujących, czyli niesprawiedliwość; gdzie wspólna własność oznaczała, że każdy mógł sobie wziąć to, co uważał za swoje, czyli że sankcjonowano nieoficjalnie złodziejstwo (chyba, że dał się złapać); gdzie cwaniactwo przy wymianie towarowej, bo za pieniądze nie można było wszystkiego kupić, zapewniało dostęp do dóbr, których nie starczało dla wszystkich, czyli gdzie uczono (się), jak zdobywać środki do życia z pominięciem, czyli ze szkodą innych członków społeczeństwa, musiało wywierać negatywny wpływ na charaktery. To - łącznie z kłamliwą propagandą, która zresztą dzisiaj jest jeszcze nachalniejsza niż za komuny, w której jeszcze bezczelniej niż kiedyś przekręca się znaczenie słów i pojęć, musiało piętnować i piętnuje nadal negatywnie sposób postrzegania dobra i zła. Liczy się najczęściej tylko własny interes.

Pamiętam, że Melchior Wańkowicz w swoich wojennych reportażach (II wojna światowa) wspomniał o tym, że kiedyś wyjechał na wieś i wróciwszy z zapasem bodaj tuzina jaj chciał się nimi podzielić z gospodarzami w Londynie. Anglicy odmówili stwierdzając, że jest wojna i że przepisy na ten czas przewidują jedynie jedno jajko tygodniowo na osobę. Dziwne, prawda? Ciekawe, jak postąpiliby w takiej sytuacji opisani przeze mnie kolejkowicze …

Pewnie, że również w innych narodach są złodzieje i oszuści, gangsterzy i nieuczciwi gracze, ale mnie interesują Polacy i dlatego napisałem w swoim polskim blogu do Polaków w polskiej sprawie, a nie do całego świata. A czy jestem Witek miejski, czy wiejski – nie ma dla tematu żadnego znaczenia. Podobnie, jak i inne poboczne aspekty mojego tekstu.