proroctwa

Dziwny to był rok dwa tysiące siedemnasty

Zaczął się u nas zemstą wredną pederasty

Na Jerzego z wojska szeregowym koledze

Urozmaicając góralom w królewskim suknie

Odwieczną batalię o gruszki na miedzę

Z wierzb cicho płaczących opadające

Jak w zimie strasznie wiało przeraziłem wtedy

Wizją historycznego ronda trepa i męża Kiejkuty

Dziergają swoją starość wzorem innych wielu

Prężąc liczne cnoty...

 Pod moją poprzednią notką {TUTAJ(link is external)} pojawił się komentarz JackaB:

  "@elig
Miałem nadzieję, że będzie o partii prezydenckiej i trochę się rozczarowałem ;) Ale później pojawiła się nadzieja - może wakacje się przeciągną i wreszcie nastąpi koniec historii? Serdecznie pozdrawiam.
JacekB / 28, lipiec, 2017 16:33:22".

  No cóż, skoro zostałam wywołana do tablicy, to powiem, co myślę...

Udało mi się parę lat temu trafnie wskazać czynnik, dzięki któremu PO wygrywała, a potem przegrała wybory - popkultura i hasło obciachu/fajności. Teraz mam ochotę pokusić się o kolejne proroctwo, ale tym razem warunkowe. Prowokują mnie do tego niezbyt wyrafinowane dywagacje niektórych polityków, którzy kreślą rozmaite scenariusze utraty władzy przez PIS.

Moim zdaniem tylko jeden scenariusz byłby...

ale czy na pewno?