drzewa

      Kiedy jeszcze nastolatkiem byłem,

Wybrawszy się pewnego pięknego dnia na spacer,

Zgorszony przystanąłem za chwilę,

Gdyż pewne skandaliczne zdarzenie oburzyło mnie niebywale,

Szła chodnikiem o lasce schorowana staruszka,

Szedł chodnikiem z naprzeciwka nastoletni zawadiaka,

Co ciągle tylko zaczepki szukał,

I bez cienia zawahania staruszkę wulgarnie zwyzywał,

Kiedy nastolatek nieznajomą...

Przyznaję, że zainspirował mnie do tego wpisu, a właściwie sprowokowała migawka w internecie z pewnego upadającego, mocno redukującego się tzw wiodącego tytułu, kierowanego p, rzez wyjątkowo upadłego, paskudnego polakożercę.
Jak przypadło na to truchło tracące rok do roku ponad 25% nakładu, a jeszcze więcej czytelników, mocno trącące bredniami, kóre to truchło, tym razem przyczepiło się ono do...

Poruszając się środkami komunikacji miejskiej po południowych dzielnicach Gdańsku zauważyłem ostatnio liczne montowane osłony blokujące dostęp do latarni. Czy Państwo zauważyli coś podobnego w innych dzielnicach lub miastach rządzonych przez platformersów?

Czyżby platformerskie władze Gdańska obawiały się skutków wybuchu gniewu ludu? Rzeczywiście, coś może być na rzeczy - jeszcze parę pohukiwań...

W kwestii łażenia po drzewach mieliśmy absolutnego pierdolca. Nie było w okolicy solidnego klonu, lipy, czy kasztanowca, który nie byłby spenetrowany po sam czubek. Iglaki odpadały. Świerki, czy jodły z przyczyn oczywistych – goły pień i wątłe gałęzie. Nic ciekawego. Natomiast nadmorskie sosny, raz, że nie za duże, to poza tym strasznie brudziły żywicą, która nie dawała się wyczyścić, co...

Bez Węża, Ewy i Adama. Są rzeczy, sprawy, które nas niejako budują, są cząstkami z jakich się składamy w obraz dojrzałego człowieka. Polki, Polaka. Ot taki kasztan, niby zwykłe drzewo. Rośnie to sobie, deszcz je podlewa, słońce wspomaga procesy życiowe, np. fotosyntezę, fajne słowo i ciekawy proces. Fotosynteza (stgr. φῶς – światło, σύνθεσις – łączenie).

Granda i takie tam kasztanowe ludki.

I tak...

Łukaszek wraz ze swoim tatą jechali autem szosą pod miastem. Wracali do domu. Łukaszek opowiadał jak to razem z Grubym Maćkiem stłukli okularnika z trzeciej ławki (oczywiście należało mu się). Tata Łukaszka wpuszczał to jednym uchem a drugim wypuszczał. Koncentrował się na drodze, a konkretnie - na dziurach w drodze, które musiał omijać.
- To skandal! - pienił się tata Łukaszka. - Przecież po tym...

Nieco później będzie zestaw zdjęć fromborskiej katedry nocą i za dnia (podobne ujęcia).

Zrobione do niczego, na szybko, między jedną bieganiną a drugą. Jednak taka oto refleksja nasunęła mi się po wczorajszym i dzisiejszym "lataniu" :-)

Aha - w sumie kolor jest bez różnicy... czy róż wpadający w czerwień, czy czerwień wpadająca w taki tam pomarańczowy...

Łukaszek wraz ze swoim tatą znajdowali się w wielu miejscach naraz. Byli jednocześnie pod miastem, na szosie i w samochodzie. A precyzyjnie: siedzieli w samochodzie, który pędził podmiejską szosą.
- Sto dwadzieścia - zauważył lakonicznie Łukaszek patrząc na prędkościomierz.
- Żebyś ty umiał matmę liczyć, tak jak cyferki odczytujesz - przygadał mu tata.
- A taki okularnik z mojej klasy powiedział...