W dzisiejszej Rzepie znakomity tekst Rafała A. Ziemkiewicza na temat Lecha Wałęsy ("Potomek cesarza Walensa"). A konkretnie tego, jak charakter byłego prezydenta, jego zalety i wady, stanowią element kompozycyjny wydarzeń sierpnia 80-go roku, jak wpłynęły na wszystkie późniejsze działania Wałęsy. I jaką komedię omyłek zafundowały obydwu stronom. I jak daleko bardziej fascynujące jest to wszystko...

Jeszcze słówko w sprawie obrony Lecha Wałęsy przez część naszych elit przed ewentualnymi skutkami negatywnego odbioru szykowanej do publikacji książki na jego temat.

Otóż każdy w miarę rozgarnięty i normalny człowiek przyjmuje za rzecz oczywistą fakt, że w życiu każdy z nas popełnia czyny godne pochwały i naganne, dobre i złe, szlachetne i niegodziwe. Życiorys człowieka nigdy nie jest idealnie...

W tej sprawie pocieszne jest jedno: nagle cała masa ludzi przestała rozumieć, co to takiego kontekst wypowiedzi. Szarpią RAZ-a za wyrwane z tegoż kontekstu zdanie, bo to w zasadzie jedyna możliwa obrona przed jego zarzutami (przypomnijmy: chodziło mu o to, że 13-grudniowe (*) wydania "Gazety Wyborczej" swe główne artykuły koncentrowały na usprawiedliwianiu WRON-y i Jaruzela, i urabianiu...