Orwell czyli o scenarzyście co oranżadkę w proszku nosem wciągał i wdziewał niemodne sukienki

Orwella i jego „Folwark zwierzęcy” czytałem już dawno w czasach gdy w księgarni leżał w dziale „Rolnictwo- Hodowla”. Od tego czasu wyrosło już nowe pokolenie, młodych, wykształconych z wielkich miast, które zamiast czytać Orwella skanuje gotowce przedmaturalne przygotowane przez nauczycieli, zwalniające młodych, wykształconych z wielkich miast z samodzielnego myślenia, uczące za to „klucza” tak tego maturalnego jak i życiowego. Ostatecznie, żeby zrobić karierę w „Drugiej Irlandii” trzeba umieć zachować się w tłumie bezwolnych baranów nieskażonych samodzielnym, twórczym myśleniem. Nie dziwią mnie więc zasłyszane z ust młodych, wykształconych z wielkich miast róże takie: „Odprawy psów greckich”, „Cierpienia młodego weterana” i inne wielkie dzieła literackie, których ci młodzi, wykształceni z wielkich miast nigdy nie przeczytają nie mówiąc już o zrozumieniu zawartych tam treści. Wracając jednak do „naszych baranów”, Orwell w „Folwarku zwierzęcym” napisał, że „wszystkie zwierzęta są równe, a niektóre są równiejsze” i chodziło mu o świnie, które przy korycie podlegały innemu prawu niż pozostałe zwierzęta. Kiedy dzisiaj przeczytałem, że Piesiewicz: prawnik i senator PO nie zostanie pozbawiony immunitetu by stanąć przed sądem i wytłumaczyć się z wzorków na sukience i podjadania przez nos oranżadki w proszku, pomyślałem o młodych, wykształconych z wielkich miast. Ich nieskażone myśleniem umysły nie wywołają u nich niesmaku i refleksji, że ktoś ich robi w konia, a czytający Orwella pamiętają, że to właśnie koń odwalił najcięższą robotę i zdechł pierwszy.