BKP: Co będzie po śmierci pseudopapieża Bergoglio?

23 lutego media publiczne podały, że stan zdrowia Jorge Marii Bergoglio jest krytyczny. Oznacza to, że trzeba poważnie rozważyć możliwość jego rychłej śmierci. Nawet jeśli wyzdrowieje, nadal trzeba stawić czoła prawdzie i zająć się problemem najgłębszego kryzysu, jakiego Kościół kiedykolwiek doświadczył w swojej historii.

Aby znaleźć rozwiązanie ratunkowe, konieczne jest postawienie prawdziwej diagnozy i wysnucie z niej prawdziwej prognozy.

wideo: ]]>https://vkpatriarhat.org/pl/?p=23235]]> 

]]>https://rumble.com/v6p8s9x-po-mierci-bergoglio.html]]> 

]]>https://cos.tv/videos/play/59240465957164032]]>

Krótka diagnoza:

Jorge Maria Bergoglio ściągnął na siebie wielokrotną ekskomunikę latae sententiae, to jest najsurowszą karę kościelną – wykluczenie z Kościoła. Zgodnie z nauką Pisma Świętego, Ga 1,8-9, oraz Ojców Świętych – św. Cypriana, św. Hieronima, św. Augustyna, a według nauczycieli Kościoła – św. Alfonsa Liguori, św. Roberta Bellarmina, św. Franciszka Salezego i innych, papież, który sam siebie ekskomunikował z Kościoła za herezję, nie może być jego głową. Również bulla dogmatyczna „Cum ex apostolatus officio” (1559) stwierdza, że papież, który dopuścił się publicznej herezji, automatycznie traci swój urząd, a wszystkie jego działania są nieważne i nieskuteczne. W Piśmie Świętym powiedziano: „Jeśliby ktoś głosił inną ewangelię, choćby to był anioł z nieba, niech będzie przeklęty – anatema – wykluczony”. Bergoglio głosi inną, sodomicką antyewangelię, dlatego ściągnął na siebie Boże przekleństwo i wykluczenie z Kościoła.

18 grudnia 2023 roku pseudopapież Bergoglio, wydając swoją deklarację doktrynalną, wypowiedział herezję ex cathedra! To albo niszczy dogmat o nieomylności, albo stanowi kolejny dowód na to, że Bergoglio jest odstępcą, a nie papieżem. Prawda jest taka, że Bergoglio oddzielił się od Mistycznego Ciała Chrystusa i założył swój antykościół z sodomską antyewangelią, co jest drogą do potępienia. Droga Jezusa jest natomiast drogą zbawienia.

Zgodnie z nauką dogmatyczną i kanonami Kościoła Franciszek Bergoglio nie jest prawowitym papieżem. Jednak jako nieważny papież mianował większość kardynałów. Ich ustanowienie jest nieważne według bulli dogmatycznej, ponieważ wszystko, co czyni heretycki papież, jest nieważne i nieskuteczne. Tak zwani kardynałowie, jak na przykład Argentyńczyk Fernández, Afrykanin Besungu, jezuita Hollerich i im podobni, przejęli ducha apostazji Bergoglio i nawiązali z nim wewnętrzną jedność. Tak ściągnęli na siebie Bożą anatemę i nie mogą wybierać prawowitego papieża. Mogą wybrać jedynie następcę odstępcy, czyli pseudopapieża nr 1,2, 3 itd.

Tragedią jest jednak to, że oprócz biskupów z Afryki i części Europy Wschodniej, biskupi z takich miejsc jak Ameryka Północna i Południowa oraz Europa Zachodnia poprzez konferencje episkopatów ściągnęli na siebie Bożą anatemę – przekleństwo. Odrzucili Ewangelię Chrystusa i przyjęli sodomicką antyewangelię. Buntując się przeciwko Bogu i przyjmując „Fiducia supplicans”, sami wykluczyli się z Kościoła. Księża i wierni mają obowiązek oddzielić się od takich zdradzieckich biskupów. Kościół Katolicki nie ma papieża, a Bergoglio, de facto znosząc naukę katolicką, zniósł także instytucję papieską.

Jaka jest prognoza?

Pierwsza opcja: nieważni kardynałowie nieważnie wybierają kolejnego zwolennika niemoralnego LGBTQ buntu przeciwko Bogu.

Druga opcja: nieważni kardynałowie nieważnie wybierają kardynała moralnego, np. kard. Müllera. On jedynie stabilizuje obecny stan antykościoła, nawet jeśli sam nie będzie głosił herezji. Nie sprzeciwi się prądowi heretyckiemu, którego korzenie sięgają Soboru Watykańskiego II.

Trzecia opcja: gdyby w cudowny sposób został wybrany arcybiskup Carlo Maria Viganò, a przeszkody do wyboru, stworzone przez nieważnych kardynałów, zostałyby usunięte, system odstępczy istniejący w Watykanie i tak zbuntowałby się przeciwko niemu i odsunąłby go od władzy.

Podobnie nierozwiązywalna sytuacja miała miejsce na Soborze w Konstancji. W tamtym czasie było trzech papieży. Sytuację rozwiązano przez odrzucenie wszystkich kościelnych zasad i wykorzystanie herezji koncyliaryzmu, gdzie Sobór przyjął najwyższą władzę w Kościele i było wybrano papieża Marcina V. Stało się to tak, że król czeski, cesarz rzymski Zygmunt w 1414 r. zmusił Jana XXIII (Baldassara Cossu) do zwołania Soboru powszechnego w Konstancji na rok 1414. 6 kwietnia Sobór wydał heretycki dekret „Haec sancta synodus”, który stawiał Sobór ponad autorytetem papieża. Sobór potępił Jana XXIII za symonię i przerażający styl życia oraz wysłał go do więzienia. Później on zmarł na skutek uwięzienia. Jednak Sobór odsunął od władzy także Grzegorza XII i Benedykta XIII. Po usunięciu z tronu trzech papieży, w cudowny sposób wybrano prałata Colonnę, który przyjął imię Marcin V. Następnie on zniósł najwyższą władzę Soboru, która pomogła mu zostać papieżem.

Dziś nie jest to już tylko kwestia prawa kościelnego, ale przede wszystkim kwestia dogmatyczna. Nurt heretycki zastąpił Ewangelię Chrystusa sodomicką antyewangelią „Fiducia supplicans”. Pseudopapież Bergoglio odrzucił naukę katolicką. Mimo że okupuje urząd papieski, stoi już na czele swojego antykościoła.

Jakie jest realistyczne rozwiązanie? Watykan znajduje się pod rządami systemu antychrysta i nie zaakceptuje prawowiernego papieża. Jeżeli ma zostać wybrany prawowierny papież, konieczne jest stworzenie alternatywnej struktury, czyli środowiska prawowiernego. Bergoglio już rozdarł Kościół nie tylko swoim odszczepieństwem od Kościoła prawowiernego, ale także odstępstwem od Chrystusa i Jego Ewangelii, ustanawiając inną, sodomicką antyewangelię.

Schizmatycki pseudokościół Bergoglio jest synagogą szatana. Dlatego konieczne jest utworzenie prawowiernych patriarchatów, które miały swoje uzasadnienie w historii Kościoła. Podstawowym znakiem prawowierności tych patriarchatów musi być ich oddzielenie nie tylko od fałszywego papieża-apostaty i jego antykościoła, ale także od duchowych korzeni, które stworzyły warunki dla obecnej apostazji. Te zatrute korzenie – to literą i duch Soboru Watykańskiego II. Sobór poprzez deklarację „Nostra aetate” promował herezję synkretyzmu i otworzył drzwi herezji modernizmu. Ogłosił także aggiornamento z duchem tego świata. Dlatego też, jeśli ma nastąpić odrodzenie Kościoła od korzenia, ten heretycki Sobór musi zostać zniesiony.

Jeśli chodzi o utworzenie prawowiernego patriarchatu w Afryce, wystarczy, że biskupi uwolnią się spod władzy poplecznika Berogoglio, kardynała Besungu, i wybiorą patriarchę spośród biskupów prawowiernych. Wówczas kościoły w Ameryce Północnej i Południowej muszą pójść w ich ślady i również wybrać własnych prawowiernych patriarchów. Na początek wystarczy, że dwóch lub trzech biskupów wraz ze swoimi diecezjami oddzielą się od konferencji episkopatów, które przyjęły heretycką i samobójczą „Fiducia supplicans” oraz Bergogliańską synodalną drogę apostazji i samozniszczenia. To samo, co dotyczy Ameryki, dotyczy również Europy Wschodniej i innych terytoriów. Trzeba stworzyć prawowierną alternatywę. Patriarchowie ci mogą następnie przywrócić instytucję papiestwa, wybierając prawowiernego papieża. Jeśli chodzi o jego siedzibę, to na pewno nie może to być jeszcze Watykan.

Najwyższym celem Kościoła jest zbawienie dusz nieśmiertelnych. Wszystkie kanony, wszystkie dogmaty i cała instytucja Kościoła muszą służyć temu celowi. Dlatego też, pomimo wszelkich herezji i intryg, należy głosić pokutę, która wiąże się z wiarą w Jezusa Chrystusa. Trzeba wiedzieć: „Nie ma w nikim innym zbawienia” (Dz 4,12). Trzeba to traktować poważnie.

Bizantyjski Patriarchat Katolicki, który jest jedynie głosem wołającego na pustyni, w tym czasie wzywa biskupów, księży i wiernych Kościoła katolickiego do modlitwy. Zjednoczcie się od 20:00 do 21:00 i proście Boga o stworzenie warunków dla prawdziwego odrodzenia Kościoła. Niech Matka Boża, Matka Kościoła, wzmocni nasze modlitwy swoim wstawiennictwem i z pilnością przedstawi je Wszechmogącemu i Najświętszemu Bogu.

+ Eliasz

Patriarcha Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu

+ Metody OSBMr            + Tymoteusz OSBMr

biskupi-sekretarze

24.02.2025