Mediów niezależnych droga do normalności

To co obserwujemy ostatnio w związku z perturbacjami w mediach niezależnych to powolny i bolesny powrót do normalności, której nie zapewniły magdalenkowe umowy z r.1989. Media niezależne wychodzą z układu postkomunstycznego, w którym tkwiły, a który, umacniając się, usiłował wypchnąć środowiska niezależne na margines. Jeżeli bez emocji spojrzymy na okoliczności towarzyszące założeniu tygodnika "W sieci", czy na pracę zespołu red. Lisickiego nad nowym tygodnikiem, to okazują się one objawem procesu powrotu do zdrowia i wychodzenia z postkomunizmu do normalnośći.

Po dwudziestu paru latach wyraźnie wykrystalizował się i samookreślił znaczny segment społeczeństwa nastawiony negatywnie do owego destruktywnego układu, wychodząc na ulicę i demonstrując. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że do tego segmentu będą dołączały kolejne młode pokolenia. Nic więc dziwnego, ze ten semgment pragnie odzyskać głos medialny, choć stary układ robi wszystko co może, by mu to utrudnić. Ale segment ten będzie zyskiwał na sile wciąż zasilany niezależnymi inicjatywami pojawiającymi się w internecie.

Można się tylko dziwić znacznej części byłej opozycji antykomunistycznej, że tak łatwo dała się wessać układowi, ale to nie nowina - historia dostarcza wielu przykładów, choćby fenomenu walecznych niegdyś "szwoleżerów", którzy, po latach, przeszli na służbę cara. A że to trwa ponad dwadzieścia lat, wynika w dużej części ze specyfiki zależności postkolonialnych, a na dodatek jeszcze i neokolonialnych, w które ten układ jest wpisany.