Sławuta

...Na mostku przez staw, pod jaworami,
Blisko pałacyku rodzinnego
Było gdyś zakłuto bagnetami
Sławuckiego księcia ostatniego.

Był ten starzec, miał pod osiemdziesiąć,
Nie zmógł ucieć od pijanej hordy...
Skądże było bestiom tamtym wiedzieć,
Że ich mord odkrywa na nich mordy...

Że w GULAGu zniknąć ma z nich każdy,
Kto nie zginął na domowej wojnie,
Że kołchozne piekło tamtych zmiażdży
Na sowieckiej...

Ich znała Podolia cała,
I Wołyń, i Rzeczpospolita,
Po światu ich sława leciała
Nie złotem - honorem okryta.

Rycerze i purpuranci,
Również szlachta ziemiańska...
Pod pysznym słowem "magnaci"
Moc i otwartość słowiańska.

Niechaj majątek ołbrzymy, -
Równymi pośród równych,
Jako w Sławucie, tak w Rzymie
I w sprawach, i w czasach trudnych.

I wielu z tamtych magnatów
Ziemię z chłopami orali,
Szablami...