Biorę do ręki najnowszą książkę Macieja Meleckiego "Przester" (2009). I znajduję w niej zagadywanie rzeczywistości. A właściwie przegadywanie, prowadzone aż do zupełnego jej zagłuszenia. Jego wiersze są to ciągi obrazów (niekiedy zupełnie niezwykłych), łączonych ze sobą, za pomocą telewizyjnej techniki łagodnego stapiania w całość. "Nakładanie się obrazów utrzymuje mnie w pionie" (Zawsze...
