Grzegorz Roch

Lekka śmierć czyli miłosierdzie po banderowsku                                         

Trzask, głuchy odgłos kolby, ukraińskie krzyki.                                           

Zerwał się Tadeusz i przywarł do szpary, patrzy                                           

Dom opuszcza stryj z rodziną i kilku siepaczy.                                             

W rękach siekiery, broń ostra,...

Bolesława Rocha znałem od najmłodszych lat dziecinnych. Mieszkaliśmy od siebie tylko ok. 1 km, on na Zastawiu w Kohylnie, a ja w Smolarni. Razem bawiliśmy się i paśliśmy krowy na łąkach. Razem z nami krowy paśli Niemcy i Ukraińcy, przed wojną było spokojnie, przyjaźniliśmy się i nie było między nami wrogości. Nie przypominam sobie, aby powstawały między nami jakieś większe różnice tylko dlatego,...