Czcigodne wdowy na targowisku próżności

Anegdota głosi, iż pewna niepoprawna aktorka dowiedziała się od prawomyślnej większości artystycznego establishmentu, że za popieranie PIS-u powinno się ją ostrzyc, a więc potraktować na równi z konfidentką czy prostytutką hańbiącą się w czasie wojny duchową lub fizyczną kopulacją z okupantem. Osób, które zdecydowały się firmować swym nazwiskiem kandydaturę B. Komorowkiego, nikt, rzecz jasna, strzyc nie będzie (chyba że jakiś baca pomyli je na skutek łudzącego podobieństwa ze stadem baranów). Za swe wybory - jak zresztą my wszyscy - sprawę zdadzą oni kiedyś prawdopodobnie przed historią, a już z całą pewnością przed Panem Bogiem. Nie zdziwiło mnie, iż w tłumnym gronie zwolenników B. Komorowskiego znalazły się wszelkiego autoramentu marionetki, które dyndają bardziej lub mniej bezwolnie na sznurkach od własnych niezlustrowanych teczek. Nie zdziwiło mnie, że są tam wszelkiej maści Bolki, podrygujący w spazmach nienawiści i pogardy fałszywi profesorowie, mianowani na mocy partyjnych dyrektyw tytani sztuki, koncesjonowani geniusze oraz etatowi rezydenci elitarnych saloników, buduarków i gabinecików. Nie zdziwiła mnie też liczna reprezentacja pospolitych wazeliniarzy, konformistów i zaprzańców, wielbicieli koteryjnych otomanek, fotelików i szezlągów, zmanipulowanych ignorantów oraz politycznych i intelektualnych tu-mi-wisi-arzy, zwolenników spokoju w osobie niejakiego pana Władysława bądź po prostu zwykłych tchórzy i koniunkturalistów korzących się w owczym pędzie wobec presji środowiska. Kategori tych naliczyć można zapewne dużo więcej, bo i grono spore, co również nie napawa mnie zdziwieniem, gdyż na bazarach na ogół jest tłoczno. A co dopiero przy straganach z certyfikatami prawomyślności, które zaskarbić mogą i sławę, i uznanie, i przychylność michnikowskich salonów elitarnej "warszawki". Zdumienie moje wywołuje natomiast obecność w powyższym towarzystwie dwóch czcigodnych wdów, które z niezrozumiałych dla mnie pobudek zdecydowały się na szafowanie nazwiskami swych zasłużonych mężów i udział w widowisku tak żenującym i niesmacznym jak łazienkowskie targowisko próżności. Byłabym niezmiernie zobowiązana, gdyby Panie Karolina Kaczorowska oraz Irena Anders zechciały publicznie uzasadnić, dlaczego uznały kandydaturę B. Komorowskiego za godną poparcia. Bez wątpienia zdają sobie one sprawę z ogromnej odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa, ponieważ - występując oficjalnie jako depozytariuszki chwały swych mężów - każdy swój osobisty wybór żyrują niejako autorytetem zmarłych bohaterów. Jestem niezwykle ciekawa, co je do tego skłoniło.