Czy Naród się obudził i… podziękował już Aaaaadamowi za „pranie mózgów”?

Wielu moich adwersarzy w różnym wieku, a sprzyjających GW i… „Tate-redachtorowi”, z którymi przyszło mi się w ostatnich czasach zmierzyć w dyskusji na argumenty, – z powodu braku takowych z ich strony… zrezygnowali z jej kontynuowania. Wówczas dyskusję przeważnie kończyli epitetami pod moim adresem typu: oszołom, rydzykowiec, moherowy beret, nawiedzony. A kiedy ich irytacja przekroczyła granice przyzwoitości i kultury, to oberwało mi się jeszcze ostrzejszymi typu: idiota, kretyn, pierd**nięty, itp.Ispiracją do napisania tego tekstu był artykuł Autora o nicku Kokos26 tutaj: http://niepoprawni.pl/blog/217/ojciec-dyrektor-kontra-tate-redaktor

O zasługach o. dra Tadeusza Rydzyka dla Kościoła i Ojczyzny można jeszcze napisać niejedną książkę. Jedną z nich jest książka autorstwa dra Stanisława Krajskiego, zatytułowana „Tak-tak, nie-nie”. Z jej treści można wywnioskować, że… „Tate-redachtor” ze swoimi „osiągnięciami” jest przy ojcu Tadeuszu tak „małym pikusiem”, że nawet nie jest godzien czyścić Jego butów, że nie wspomnę o umyciu Jego stóp w Wielki Czwartek.     

Dobrze, że są takie publikacje, a myślę że będzie ich jeszcze więcej. Ponadto Siostry Loretanki z Rembertowa publikują periodyki, które informują na bieżąco o dziełach tego toruńskiego redemptorysty. Ale dla mnie nie są to nowe informacje. Znam je niejako na bieżąco z… autopsji. Zatem w kwestii uzupełnienia działalności o. dra Tadeusza Rydzyka – nie sposób nie naświetlić tu Jego inspiracji pobudowania kościoła tuż przy kampusie Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Świątynia ta ma być na miarę XXI wieku. Ma być przede wszystkim funkcjonalną dla wiernych, nie zaś… „skapującą złotem” (vide… Licheń). Długo mógłbym tu opisywać proces jej powstawania. Zatem ograniczę się tu do pokazania kilku jej fotografii oraz informacji, że w planach jest ukończenie jej i konsekracja jeszcze przed Światowymi Dniami Młodzieży, które odbędą się w dniach 26–31 lipca 2016 w Krakowie, oczywiście uświetnionymi obecnością Ojca Świętego Franciszka. Mówi się po cichu „w kuluarach”, że w planie Papieża jest również krótka Jego wizyta w Toruniu, tzn. w RM, TV Trwam, WSKSiM oraz w tej nowo wybudowanej świątyni jako wotum wdzięczności za bł. Jana Pawła II.

A teraz dla kontrastu… o Aaaaadamie     

W swojej książce pt.: „Europejskie Eldorado” na stronach 152-155, – o Adamie Michniku tak oto pisałem, cyt.:  „Choć postać ta nigdy nie zasiadała we władzach RP, to pełniąc rolę drugiej po Bronisławie Geremku „cichej eminencji”, – zmusiła mnie do poświęcenia jej uwagi w tym rozdziale.

Aaron Szechter (Adam Michnik) jest synem ortodoksyjnych komunistów – Ozjasza i Heleny Szechter-Michnik. Ponieważ porzekadło o jabłku, które spada w pobliżu jabłoni jest prawdziwe, ponadto stwierdzenie, iż dzieci wynoszą wartości duchowe z domu rodzinnego, stąd wydaje się stosowne, by napisać także parę zdań na temat rodziców i braci Adama Szechtera-Michnika.

Ojciec Adama był członkiem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KPZU), która będąc prawym skrzydłem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, z nakazu Moskwy miała zadanie zniszczyć Polskę każdym sposobem i w każdych dziedzinach: politycznej, społecznej, gospodarczej i finansowej, a więc w konsekwencji miała doprowadzić do kolejnego już w historii jej rozbioru. W tym procederze silnie wspierała ją Komunistyczna Partia Polski (KPP), której kierownictwo w prawie stu procentach składało się z nacji żydowskiej, zaś doły partyjne z 70% Żydów. Ozjasz Szechter był jednym z bardziej wypróbowanych i lojalnych agentów Moskwy, którego można było porównać z takimi kanaliami jak J. Berman czy J. Brystygierowa. Został aresztowany w roku 1930.

Matka – Helena Michnik do roku 1955 z wielką pasją zajmowała się komunizacją podręczników szkolnych i walką z religią katolicką. Zaś brat Adama – Stefan, jako niespełna 30-letni prokurator UB-ckich sądów z tzw. Informacji Wojskowej, wnioskował sądowym składom orzekającym kary śmierci dla patriotów powojennego podziemia, wywodzących się głównie z byłych AK-owców. Ma ich na sumieniu dziewięciu. Wyemigrował do Szwecji.

Drugi brat – Leo wyemigrował do swojej prawdziwej ojczyzny – Izraela. Cała rodzinka zamieszkiwała w luksusowym mieszkaniu w willi, którą tuż po wojnie także zajmował Stanisław Radkiewicz – szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Wewnętrznego – powojenny kat tysięcy Polaków, niepogodzonych z komunistycznymi rządami pojałtańskich sługusów Moskwy. Szechterowie żyli w dostatku, komforcie i bezkarności powojennych okupantów Polski.   

Syn Ozjasza – Aaron (Adam) kontynuował to niechlubne dzieło ojca, czyli realizację programu zbędności istnienia Polski jeszcze do roku 1975. Między innymi na łamach periodyku „Więź” nr 5, ukrywając się pod pseudonimem „A. Zagozda” głosił peany na cześć tzw. luksemburgizmu – idei zamojskiej Żydówki Róży Luksemburg, głoszącej potrzebę rezygnacji z niepodległości Polski.

Wespół z Jackiem Kuroniem stał na czele żydowskiej młodzieżówki, przygotowującej się do przejęcia folwarku o nazwie PRL od swych rodziców spod znaku KPP, KPZU, KPZR, KGB, UB, SB. Był wychowankiem „czerwonego harcerstwa” – potocznie zwanego walterowcami, którym dowodził J. Kuroń. Owe harcerstwo funkcjonowało jeszcze w roku 1958, a więc dwa lata po Październiku ’56. Czasy te z rozrzewnieniem tak wspominał A. Michnik: „Wyjeżdżaliśmy grupkami na wieś w czerwonych krawatach nawiedzać chłopskie zagrody, śpiewając piosenki po rosyjsku i żydowsku”. A więc w językach dwóch powojennych okupantów – Żydów i rosyjskich sowieciarzy. Wkrótce potem działał w Klubie Poszukiwaczy Sprzeczności przy stołecznym Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). Klub ten założony był pod patronatem Adama Schaffa – ówczesnego I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR.

„(…) środowiskiem, z którego pochodzę, jest liberalna żydokomuna. To jest żydokomuna w sensie ścisłym, bo moi rodzice wywodzili się ze środowisk żydowskich i byli przed wojną komunistami”. Tak oto usprawiedliwiał A. Michnik swoje nacyjne i ideologiczne korzenie. Doskonale wiedział i zdawał sobie sprawę z tego, kim byli (w zasadzie czym byli) komuniści i do czego byli zdolni. W zbiorze wywiadów z ks. Józefem Tischnerem tak oto Adam Michnik mówi: „(..) rządzący komuniści to są oprawcy, zbrodniarze, mogący zabić, złamać życie”. Także wiedział i to, że jego pobratymcy z UB i SB nie zrobią mu krzywdy, gdyż byli sitwą zamieszkującą „Zatokę Czerwonych Świń”. A jak się wyłgał z dobrowolnego tkwienia w tym środowisku? Otóż powiedział tak: „Ja wiedziałem, że komuniści popełniają pewne błędy ideologiczne, bo nie dość uważnie czytali Marksa oraz Lenina, ale da się to naprostować. Wystarczy ich trochę oświecić, przekonać, zmusić do czytania”.

Czyżby A. Michnik chciał swoich towarzyszy edukować? No, no, –... cóż za poświęcenie!

W równie rozbrajający sposób usprawiedliwia zbrodnie swojego brata – Stefana, cyt.: „Kiedy zapadały najgorsze wyroki, Stefan był 20-paroletnim człowiekiem, który niewiele rozumiał z tego, co się działo”. Bezczelne to tłumaczenie, albowiem w tym samym czasie rówieśnicy Stefana i młodsi od niego szli na śmierć za świadomą walkę o wolność Polski, za otwarte i patriotyczne działanie i… rozumieli, co się działo. A Stefan nie rozumiał???”

Tyle cytat z mojej książki.   

Wobec powyższego, wiedząc o tym, who is who, – nie oczekujmy po tym człowieku(?) walki o Polskę, o Polaków. Czy ów doczeka, że dosięgnie go ręka sprawiedliwości? Tu, – na Ziemi będzie to bardzo trudne. Ale „nie wywinie się” na Sądzie Ostatecznym. Tam nie będzie miał… układów i koneksji ze swoimi pobratymcami, choć mianują siebie… narodem wybranym. 

_________________
Pisząc ten tekst posiłkowałem się:
1.  H. Piecuch, Akcje specjalne. Od Bieruta do Ochaba, Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1996, s. 532.
2.  Wprost, 22.12.1991.
3.  Powściągliwość i Praca Nr 6, (periodyk katolicki), 1988.
4.  A. Michnik, J Tischner J. Żakowski, Między Panem a Plebanem, 1995, ss. 48, 50, 91.
5. Materiał foto: ]]>http://www.radiomaryja.pl/multimedia/wotum-wdziecznosci-za-blogoslawionego-jana-pawla-ii/]]>