Patent na nicnierobienie.

 

Moim skromnym zdaniem odpowiedź jest prosta jak drut i sprowadza się do upichcenia dwóch pieczeni na jednym ogniu. Z jednej strony bowiem jest to świetna okazja, by po raz kolejny zrobić Kaczorowi wbrew, co dla zionącego miłością Dodalda jest wartością samą w sobie; z drugiej zaś… rysuje znakomitą perspektywę słodkiej i totalnej laby, w wymiarze co najmniej jednej a może nawet dwóch kadencji! Słońce Peru będzie sobie leżeć, pachnieć i uśmiechać się do kamer, ogrzewając się przy tym w nieustającej medialnej klace, zaś całym tym cholernym rządzeniem zajmie się, jak to zresztą w znacznej mierze czyni już dziś, „żelazny Grzegorz” Schetyna.

 

Są to, oczywiście, moje czarnosecinne złośliwości, ale gdy przypomnimy sobie zwierzenia czynione niedawno przed związkowcami, dotyczące wyczerpujących trudów premierowania, wówczas prezentowana powyżej teoryjka zaczyna mieć ręce i nogi.

 

Tak oto mamy złoty patent na nicnierobienie – ograniczyć sobie zawczasu kompetencje, by mieć wymówkę, dlaczego robi się z prezydentury wieloletnie, suto opłacane wakacje – wszak prócz Machu Picchu jest jeszcze na świecie tyle pięknych miejsc do POzwiedzania.

 

 

P.S. Rzucam temat: dokąd wysłalibyście Tuska na kolejne „podróże życia”? Ja osobiście jestem za Antarktydą (przyda mu się wełniana czapeczka ), ale czekam też na Wasze propozycje…