Marcin Bieńkowski

w popołudniu życia, niezła pamięć (pamiętam, jak w marcu 1968 skandowaliśmy na Nowym Świecie ZAM-BROW-SKI i jak mi ojciec potem tłumaczył, że nasza rodzina nie utożsamia się ze stalinowskimi aparatczykami. Ojciec miał uraz bo jako bohater Powstania siedział za to w więzieniu). Mam też marzenia: marzy mi się mianowicie, żeby klasę sowieckiej nomenklatury, która rządziła w PRL spotkała taka kara, że muszą żyć tak jak Polacy z PRLu w blokowiskach, za podstawową emeryturę I leczyć się muszą w okręgowej przychodni. Ja wiem, że to okrutne ale ja nie znam litości.