powrót do przeszłości

      Szalejąca nocna wichura,
Prąd w całej miejscowości nagle wyłączyła,
Lecz choć elektryczność ludziom zabrała,
Coś cenniejszego w zamian podarowała,

Wysoki jasny płomień świecy,
Rozjaśnia mi mroki nocy,
Na nocnej wichury odgłosy straszne,
Odpowiadają jego ruchy delikatne,

W rozsiane po Małopolsce moich przodków groby,
Nocnej wichury uderzają podmuchy,
Wściekle wyjąca nocna wichura,
O należną zmarłym...

      Jasny płomieniu świecy,
Trwożnie migocący w ciemnościach,
Rozjaśnij mroki nocy,
Opowiedz mi o moich przodkach,

Ciemną nocą uderza wichura,
Z wielkim impetem w okien framugi,
Bez słów wniebogłosy krzyczy huraganu powiew,
O minionym pokoleniom należną pamięć,

Samotnie w domu siedzę w ciemnościach,
Głęboko zatopiony we własnych myślach,
Czarna noc pogłębia melancholie,
Powracam do z dzieciństwa...

No, może nie dosłownie. Nie widać renesansu Atari, Papa Dance nie nagra kolejnej „Naj Story” a marmurkowe dżinsy najprawdopodobniej nie wrócą już do łask. Mamy za to powrót do polityki i klimatów z tamtych czasów. No i oczywiście charakterystyczne dla lat osiemdziesiątych widmo kryzysu, który naciąga nieubłaganie niczym filmowy Kevin w każde Święta Bożonarodzeniowe.

Na pozór wszystko jest w...