Ukryty

Nareszcie mogłem wziąć do ręki kilka zbierających kurz na półkach książek: Czas niedokonany i Czas niedokonany i Ukrytego Bronisława Wildsteina oraz Wieżę komunistów Witolda Gadowskiego, jeszcze z pierwszą oryginalną okładką.

Największe wrażenie zrobił na mnie oczywiście Czas niedokonany, nie tylko ze względu na epicki rozmach. Szkoda, że Ukryty jest w kilku miejscach wyraźnie niedorobiony, bo...

No dobra, wróciłem! Tym razem działo się na małej strzelnicy.
Wiem, wiem - nie należy rozpoczynać w ten sposób ale zawsze mogłem zacząć gorzej np. tak: "Więc wróciłem".
Było dużo hołdów i teorii literatury, ktoś proponował Wildsteinowi aby pisał prościej by lepiej trafiać do ludzi, np. "Z kryminałów Agaty Christie można się bardzo wiele dowiedzieć o Anglii i angolach"

Ha, ha, ha gdybym nie znał...

  Wielu blogerów, /m. in Coryllus/ znęca się nad ulubionymi przez mainstream i salon autorami, słusznie zarzucając im, że ich dzieła to pierdoły o niczym. Co się jednak dzieje, gdy ktoś odważy się napisać powieść odsłaniającą skrywane sekrety III RP? Wtedy nagle w tych krytykach budzą się subtelni esteci, wydziwiający nad stylem, sposobem pisania i wspominający coś o grafomanii.

  Tak właśnie...

Skuszony dobrymi opiniami części znajomych postanowiłem przeczytać „Ukrytego”, czyli najnowszą książkę Bronisława Wildsteina.