księża-patrioci

Komisja Księży zobowiązywała swoich członków do aktywnego pozyskiwania nowych kandydatów. Niekiedy ten werbunek miał humorystyczny charakter. Podczas spotkania prezydium katowickiego OKK w dniu 26 marca 1952 roku ustalono, że do 1 lipca komisja przyjmie co najmniej jednego członka, by uczcić 60. urodziny Bolesława Bieruta.                                                          

W drugiej połowie lutego 1950 roku grupa 32 księży powołała Główną Komisję Księży (GKK) przy ZBoWiD, na czele której stanął ks. Edmund Konarski. Do władz związku weszli księża: Roman Szemraj, Stanisław Owczarek, Antoni Lemparty i Bonifacy Woźny.                                    

Ważnym impulsem w procesie rozbijania jedności polskiego duchowieństwa stała się rozmowa Bieruta ze Stalinem, do której doszło 1 sierpnia 1949 roku. Nie zrobicie nic – pouczał Stalin – dopóki nie dokonacie rozłamu na dwie odrębne przeciwstawne sobie grupy (…), propaganda masowa to rzecz konieczna, ale samą propagandą nie zrobi się z tego, co potrzeba (…) bez rozłamu wśród kleru nic nie wyjdzie,...