gdy codzienność zaciska coraz ciaśniej pętlę

jak wilk co wyczekuje końca swej ofiary

Ona idzie ze światłem płonącej gromnicy

przez ciemność naszych zwątpień z ciepłej ufnej wiary

przez śniegi naszych milczeń przez zaspy niemocy

przez ścieżki zasypane zadymką wichury

Ona idzie jaki światło niczym świt po nocy

przez bezdroża doliny i przez nasze góry

Matka Boża Gromniczna tym światłem miłości...

więc przytulmy się wszyscy do krzyża Chrystusa

wszyscy co zawierzyli Jego świętej mocy

bo tylko Jemu dzisiaj możemy zaufać

aby nie ulec groźbie szatańskiej przemocy

przytulmy się do Matki niech nas poprowadzi

drogą naszej nadziei wiary i miłości

jesteśmy wszyscy Ciałem Wielkiego Kościoła

złączeni Świętym Duchem mistycznej jedności

Kościół przecież wciąż krwawi jak Ciało Chrystusa

lecz to On...

do ołtarza Ojczyzny przychodzimy Jezu

aby złożyć u Twych kolan i smutek i ból

by już nigdy nie śpiewały czarne ptaki śmierci

swe Requiem złym żałobnym długim gwizdem kul

przychodzimy Panie Jezu abyś nas przytulił

poprzez krzyże oraz rany…przez kolczasty drut

przez żałobny marsz historii przez groby Katynia

zapisany partyturą krwawych polskich nut

do ołtarza Ojczyzny przychodzimy Jezu

w...

poprowadzimy dzieci przed oblicze Boga

w niewinnej bieli ufnie pod skrzydłami Ducha

tak jak od wieków będzie Polski Naród zawsze

Twojego Słowa i głosu Panie Jezu słuchał

poprowadzimy Polskie dzieci do Twych kolan

i do Twojego tronu gdzie Twoje ołtarze

będziesz królował Panie zawsze w naszych sercach

z Tobą będziemy tworzyć Polskę naszych marzeń

i będziemy budować Chrystusową Polskę

wielką...