Nie masz pan wstydu panie Tusk!

„- Jeśli ktoś w Polsce może pod adresem rządzących formułować zarzut, że po katastrofie nie pielęgnowaliśmy każdego szczegółu, aby było poczucie wspólnoty w Polsce, to powiem, że jest to świństwo. Jest mi przykro też osobiście. Jest mi przykro, że w Polsce pod adresem premiera i człowieka padają takie zarzuty - stwierdził premier Donald Tusk”*

Nazywaj to sobie jak chcesz, panie Tusk. Świństwem, zbrodnią, zamachem stanu. Szaleństwem choćby a może nawet sobie tylko wiadomej proweniencji obelgą o „oświetlaniu pochodniami”. Nazywaj pan to wszystkimi znanymi sobie wulgarnymi i obraźliwymi słowami jakie znasz albo jakie są w stanie ci podrzucić stada kumpli twoich i kumpli twoich kumpli. Czego byś pan nie powiedział i tak mnie nie będziesz w stanie obrazić. Choć tylko w ten sposób wydaje ci się możliwym umknąć od tego, za co odpowiadasz a co ja pamiętam.

Pamiętam jak w „poczuciu wspólnoty” milczałeś, panie Tusk, gdy bliski ci wówczas pajac bez najmniejszych podstaw obrażał pamięć ofiar tej katastrofy i świeżo poharatane tragedią uczucia ich bliskich.

Pamiętam, jak ty i twoi zausznicy, panie Tusk, ze świadomością skutków, jaki może to pociągnąć licytowałeś się jak jaki bazarowy kupczyk by ostentacyjnie najskromniej upamiętnić tego, kto zrobił ci tę niewątpliwą i do dziś zapewne bolącą przykrość, zapisując się wbrew tobie w historii Polski i pamięci jej obywateli.

Pamiętam twoje specyficzne poczucie humoru, panie Tusk, gdy komentować ci przyszło specyficzne zachowania, specyficznych osobników w miejscu, które dla wielu było i ciągle jest miejscem pamięci.

Pamiętam nigdy nie zdementowaną wiadomość o telefonie „kogoś z rządu” do krakowskiej kurii z pretensjami o zgodę na wawelski pochówek gdy ciałom tamtym daleko było jeszcze do wiecznego spoczynku.

Pamiętam słowa „nie mam wrażenia deficytu pamięci” wypowiedziane przez ciebie, panie Tusk osobiście i publicznie gdy pytano ciebie o sposób godnego uczczenia tamtych śmierci.

Pamiętam padłą z twoich ust, panie Tusk najpodlejszą insynuację dotycząca intencji, z jakimi rodziny ofiar dopominały się prawdy o ich tragedii.

Pamiętam

Domyślam się że czujesz się pan największą jeśli nie jedną ofiarą tego, co stało się gdy tak dynamicznie by nie rzec szaleńczo rozwijałeś „międzynarodowe stosunki na kierunku wschodnim”. Przekonany jesteś zapewne, że nikt  tyle przez to wszystko nie wycierpiał. Nie pojmując przy tym jak to w ogóle możliwe, że świat potrafi dla niektórych tak beczelnie w jednym dniu stanąć a nawet zawalić się mimo twej obecności na nim.

Chciałbym ci, panie Tusk współczuć. Twojego braku wyczucia czyjegoś bólu. Twojego nieczłowieczego wręcz czasem wyzbycia się empatii.

Ale nie umiem. Dokładnie tak samo nie umiem ci współczuć, panie Tusk tego, jak nie umiesz i nigdy się nie nauczysz pojmować co stało wtedy się pod twoim bokiem. I co działo się za przyczyną tych twoich braków, deficytów człowieczeństwa, które ci wypominam. Co przeoczyłeś nie licząc się z uczuciami tak znacznej części obywateli, których sługą tylko jesteś pełniąc z ich łaski powierzoną ci funkcję.

To, co wypomniałem ci wyżej, panie Tusk, znalazłem tylko w swojej głowie. Ni zmuszaj mnie do kwerend i poszukiwania innych śladów tego, o czym powiedziałem bo za każdy znaleziony wtedy dowód twojej małości wystawię ci rachunek słów, na który będziesz już musiał jakoś zareagować. Język mam ostry a i odwagi mi nie brak.

Nie wypominaj więc mi jakichś rzekomych świństw, panie Tusk lecz zacznij od uczciwego rachunku sumienia i policz te swoje wszystkie. Tyle ich jest i jedno większe od drugiego…

* http://www.tvn24.pl/0,1689989,0,1,premier-to-jest-swinstwo,wiadomosc.html

ps. I przy okazji, panie Tusk, trochę tch "szczegółów" z ktorych każdy rzekomo tak po katastrofie pielęgnowałeś, walało sie jeszcze długo później w smoleńskim błocie. Momo waszych słow i waszej "pielęgnacji...