poe_tyka

Szkoda słów i czasu też szkoda

że prawdzie tak trudno znów

ktoś na nią knebel kładzie a

mnie przestaje się to podobać że

nie może wydostać się na wierzch

Szkoda słów i prawdy też szkoda

że ty pod pod byle_czym

mój wiersz musisz schować bo

tak lepiej dla czystości słowa

Uwierz mi

dupa też ma swoje kanty

więc spróbuję to o nie rozbić

szkoda

że nie jestem aptekarzem

i oka nie mam na wagę słów

nie potrafię tak cyzelować

aby zbudować drugi krąg

szkoda

wszystkich zachodów

i słońca

że musiało się chować

z tamtego powodu

i twoich łez –

zatopionych okrętów

szkoda rozdartych płócien z_szytych serc

połamanych masztów zniszczonych

huraganem tych kilku chwil

przygryzasz kąciki ust zamykasz pamięć...