Czapka niewidka, syndrom oblężonej twierdzy, a może...

Nowa prezydentura wiąże się z pewnymi obawami, a także z nadziejami. Ale jak będzie w tzw. praniu to pokaże dopiero przyszłość.

Andrzej Duda nie tak dawno został zaprzysiężony na prezydenta RP, a już zaczyna być oceniany w mediach i to niezbyt sprawiedliwie. Wypomina mu się 500 zł na dziecko i oczekuje się nieomal natychmiastowego zrealizowania zapowiedzi z kampanii prezydenckiej, chociaż ustępujący prezydent przejawiał większą aktywność wyłącznie w ostatnich tygodniach swojego długiego urzędowania.

Podobne działania idą też „oddolnie”, bo jak donosi internautka aniazUW: „Już się zaczyna, jeszcze prezydent pierwszej listy płac nie podpisał a już na ul Sobieskiego na skrzyżowaniu z ul. Witosa sprawcy nieznani wymalowali wielkimi drukowanymi, białymi literami na czarnym tle: NIKT PREZYDENTEM.”

Zapewne znowu okaże się, że kamery monitoringu były akurat w konserwacji, albo ktoś przez nieuwagę skasował zapis, tak że nie będzie można dojść kto i kiedy ten napis umieścił.

Zaraz człowiekowi przypomina się jak skończyło się wytykanie Lechowi Kaczyńskiemu wszystkiego, począwszy od „spieprzaj dziadu”, przez odwrotnie trzymany kibicowski szalik z napisem POLSKA, odwrotnie założone proporczyki na masce prezydenckiej limuzyny, aż po kłótnię o samolot do Brukseli.

Wszystkie te elementy zagrały w świadomości dużej części społeczeństwa, a szczególnie ten ostatni w dobie Smoleńska. Wyalienowanie Prezydenta przez przeciwstawienie go społeczeństwu skończyło się niedopuszczalnym, jak na głowę dużego europejskiego państwa, osamotnieniem w pamiętny dzień 10 kwietnia 2010, czyli poleciał samolotem bez dziennikarzy, praktycznie bez BORu, a lądować miał na nieprzygotowanym i niezabezpieczonym przez BOR lotnisku i bez czekających limuzyn, którymi miał dojechać do Katynia.