List od Ganowicza do kosza, a koperta się przyda

W Poznaniu przed nami druga tura wyborów na prezydenta miasta. W pierwszej Ryszardowi Grobelnemu – od 12 lat włodarzowi (na zdjęciu po lewej)- zabrakło niecałego procenta do zwycięstwa. Drugim był kandydat PO Grzegorz Ganowicz (na zdjęciu po prawej), z poparciem o połowę mniejszym.

W przededniu decydujących wyborów w skrzynce pocztowej znajduje piękną, nieskazitelnie białą kopertę, a w środku list zaczynający się słowami: nazywam się Grzegorz Ganowicz. I dalej wybierzcie mnie na prezydenta, ble, ble, ble, ble, ble.

Do kilkuset tysięcy skrzynek pocztowych dużego miasta trafiło kilkaset tysięcy kopert z bezsensownym listem, na które zapewne wydać trzeba było kilkaset tysięcy złotych. W tym także moje pieniądze. Bogata ta Platforma i trwoniąca pieniądze, bo tenże Ganowicz nie ma najmniejszych szans na sukces.

Wiele lat temu miałem ulubionego fryzjera, pana Romana, szefa lokalu (dzisiaj zwanego salonem) na Łazarzu, przy Parku Wilsona (wtedy Kasprzaka), przy ulicy Głogowskiej (wtedy Rokossowskiego). Przed świętami Bożego Narodzenia, a więc w czasie analogicznym jak dzisiaj, siedzę i czekam w kolejce na strzyżenie. Otwierają się drzwi, wchodzi listonosz (dzisiaj doręczyciel), staje na środku lokalu i mówi: zdrowych i wesołych świąt szefie. Otwiera opasłą torbę, wyjmuje dużą kopertę i wręcza fryzjerowi. Ten stojąc na środku lokalu otwiera kopertę, wyjmuje obowiązkowo wtedy prenumerowane czasopismo „Kraj Rad”, i kładzie je między oczekującą publiczność, dodając: „wiadomości dobre czy złe, ale zawsze prawdziwe” (młodszym powiem, że takimi słowami zaczynała wtedy audycje w j. polskim rozgłośnia „Głos Ameryki”). Kopertę natomiast starannie składa, odkłada na bok i mówi do wszystkich ”tytka się przyda” (tytka to po poznańsku torebka, koperta).

Jako rdzenny i oszczędny poznaniak otrzymawszy list od pana Ganowicza zachowałem się jak fryzjer, pan Roman. Kopertę, czyli tytkę, starannie odłożyłem i pomyślałem: przyda się do lepszych celów.