weta

Przeżyliśmy potężne zawirowanie. Prawie nikt z komentatorów i obserwatorów sceny politycznej nie wytrzymał go. Mój poranny tekst z dnia dymisji też może wyglądać na danie wciągnięcia się w groźny wir rzeki. Jednak nie pisałem wtedy wszystkiego, co wiedziałem. Sądziłem, że skoro sprawy się ważą jest jeszcze czas na presję i na zatrzymanie lub zmianę biegu wydarzeń, wciąż miałem tę nadzieję i nie...

Jest takie opowiadanie Conrada „Jutro”. Matka żyjąca nadzieją i złudzeniami, że jej syn żyje – pisze sama do siebie listy... od syna. I wierzy w nie, jakby to on je napisał. Ludzie niechętnie rozstają się ze złudzeniami. Bez nich nie poradziliby sobie. Produkują je więc... sami dla siebie. A czas leci. Zmarły syn nigdy nie powróci. Zmarły, albo taki, który wyrzekł się matki.

I tak się ma nasz...