ławeczka

Jak obiecałem, wracam do miejsc wyjątkowych w naszym życiu.

Gdzieś tam pod Schodami do Nieba, piętro lub kilka niżej, zawsze jednak poniżej parteru, powstał Klub Pod Schodami. W piwnicy po prostu. Na ulicy, którą widziałem z mojego okna mieszkało wielu moich kolegów i przyjaciół, jak to na dzielnicy bywa. Jednak dwaj bracia, różni wiekiem, a i charakterem wpadli na pomysł, by "siedzieć pod...

Ławeczka moja, dla jednych gościnna, innych karcąca drzazgami nie ma kotwicy. Żegluje po morzach i oceanach naszej duszy. Wiatr ni burze nie zagonią jej do bezpiecznego portu. Będzie tam gdzie szkwał zakrywa nasze oczy i dławi duszę. Chłostana przez wiatry bywa nie piękna, lecz nie kusi syrenim głosem. Jest tak prosta jak prawda, czasem do bólu, lecz zawsze taka sama.
Tak zakończyłem mój wpis –...

Są wszędzie, choć prawdziwych ławeczek coraz mniej.

Gdyby jej nie było, trzeba by ją wymyślić.

Ona jedna jak sądzę była zanim pojawiliśmy się na świecie. Przybierała różne formy, raz była kłodą po zwalonym wichrem drzewie, innym razem otoczakiem przy rwącym strumyku. Stała kamieniem polnym lub drzewem przygiętym do ziemi. Przed jaskinią i w drodze na wzgórze. Znaleziona, przyniesiona, wystrugana...